Wpisy do logu Sługa diabła
31x
2x
0x
17x Galeria
2018-05-03 10:30
slawekragnar
(
2078)
- Znaleziona
Ragnar ciął krysnożem po gardle ostatniego ze ścigających go Fremenów, -sardaukara nie tak łatwo dopaść!, splunął z pogardą na trupa. To tylko szpica tych dzikusów, z resztą tej bandy zbiegłych niewolników nie da sobie rady. Dla tych osobników wolność to całkowita bezkarność, nie stosowali się do żadnych zasad, grabiąc i mordując co im się tylko podobało. Bóg-Imperator wysłał go na rozpoznanie, bo niebawem nadejdzie kres fremeńskiej, nikczemnej egzystencji. Miał tylko jedno wyjście, a raczej wejście. Jaskinia Czerwia była niekończącym się labiryntem tuneli, w którym albo zgubi przeciwnika albo będzie mógł stawić skuteczny opór, gdzie liczebność wroga nie miała zalet. Zbyt częsty kontakt Ragnara z przyprawą, spowodował u niego nieodwracalną mutację, potrafił czytać w umysłach czerwi, kilkuset metrowych dżdżownic, żyjących na nieodległej pustyni i w tych skałach, zatem w jaskiniach się nie zgubi. Dopóki starczy mu pożywienia, to go nie dopadną, a pożywienie przecież go ścigało. Mógłby tak ukrywać się miesiącami, lecz Bóg-Imperator czekał na raport. Ragnar potrzebował przyprawy, by wzmocnić swoje nieludzkie możliwości, wyczuł ją na końcu jednego z tuneli. Słyszał głosy ścigającej go watahy, pochylony przemierzał tunele, pełzał, brnął w błocie, byle do przodu, jeszcze kilka metrów i znalazł czarne opakowanie. Melanż wypełnił całą jego świadomość, za każdym razem smakował inaczej... zobaczył przyszłość, całą w krwi, krwi jego wrogów. W błękicie jego oczu odbił się blask wody z podziemnego jeziora, tu się dopełni przeznaczenie. Krysnóż wyjrzał z pochwy, był łapczywy na krew, dzisiaj mu jej nie zabraknie, nawet po skończonej walce, trzeba będzie jeszcze utorować drogę powrotu. Pierwszy Fremen padł ze złamanym karkiem, Ragnar opuścił nogę w dół, by z szybkością atakującej kobry wbić nóż w oczodół kolejnego łowcy, nie spodziewającego się, że role odwrócą się tak nagle. Widział jak napierający od tyłu wrogowie tną ciała swych padłych towarzyszy, by móc się do niego dostać...
