Na budynku znajdującym się za pomnikiem poświęconym powstaniu Wielkopolskiemu w 2015 roku powstał mural przedstawiający 3 postacie ważne dla tego zrywu w Krotoszynie.

Pierwszy z nich to Władysław Rybakowski, który urodził się 22 maja 1885 r. w Krotoszynie. W latach 1908 – 1914 pełnił funkcję naczelnika Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Krotoszynie, którego siedzibą był hotel „Bazar” przy ówczesnej ul. Kaliskiej (obecnie al. Powstańców Wielkopolskich). Tam też organizował ćwiczenia, wieczornice z okazji rocznic patriotycznych oraz amatorskie przedstawienia teatralne.

Po wybuchu I wojny światowej wcielony do armii pruskiej i wysłany na front zachodni, skąd wrócił w wigilię 1918 r. w stopniu sierżanta artylerii. Natychmiast włączył się w tajne przygotowania mające na celu przejęcie miasta przez Polaków. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego wsławił się jako inicjator i dowódca brawurowego zdobycia pruskich koszar w Krotoszynie, przy obecnej ul. 56 Pułku Piechoty Wlkp. 1 stycznia 1919 r. przeprowadzona przez czterech powstańców akcja była jedyną samodzielnie zorganizowaną i wykonaną przez krotoszynian akcją, która zakończyła się zdobyciem znacznej ilości broni i amunicji. W lutym 1919 r. w stopniu wachmistrza służył w powstańczej Żandarmerii Konnej w powiecie krotoszyńskim. W okresie II Rzeczpospolitej aktywnie uczestniczył w życiu społecznym Krotoszyna.

Drugi to Jan Szlagowski Urodził się w 1892 roku. Dowódca sformowanego w Warszawie w grudniu 1918 roku pociągu pancernego nr 11 „Poznańczyk”. Był to pociąg improwizowany, złożony z osłoniętych betonem i workami z piaskiem wagonów towarowych, uzbrojony w karabiny maszynowe. „Poznańczyk” został przysłany do Wielkopolski przez Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego w Warszawie w celu wsparcia działań powstańczych, a bezpośrednią decyzję o zajęciu Krotoszyna siłami tegoż pociągu podjął sztab Batalionu Pogranicznego ze Szczypiorna. 31 grudnia 1918 roku „Poznańczyk” wziął udział w walkach o zdobycie Ostrowa Wielkopolskiego.

Por. Jan Szlagowski w towarzystwie przedstawiciela Powiatowej Rady Ludowej – dr. Władysława Bolewskiego i komendanta woskowego Jarocina – Zbigniewa Ostroroga Gorzeńskiego znalazł się w składzie polskiej delegacji, która przyjęła kapitulację niemieckiego garnizonu w Krotoszynie.

Trzeci to Władysław Bolewski urodzony 13 marca 1878 r. w Jarocinie, syn urzędnika Władysława i Walentyny z domu Nowakowska. Uczęszczał do gimnazjum w Nakle, a następnie w  Krotoszynie, gdzie pełnił funkcję prezesa patriotycznej organizacji młodzieżowej – Towarzystwa Tomasza Zana. Podczas studiów medycznych w Lipsku, Zürichu i Würzburgu był więziony za pracę konspiracyjną w tajnym Związku Towarzystw Akademickich.

Po uzyskaniu doktoratu powrócił do Krotoszyna, gdzie prowadził praktykę lekarską i jednocześnie kontynuował działalność niepodległościową. W 1907 r. skazano go za organizację strajku szkolnego. W 1914 r. został wcielony do armii niemieckiej. W listopadzie 1918 r. Bolewski został członkiem Rady Żołnierskiej w Hanowerze i oddelegowano go do Centralnej Rady Żołnierskiej w Poznaniu, a następnie na Kongres Rad do Berlina.

Pod koniec listopada 1918 r. wrócił do Krotoszyna, gdzie zaangażował się w działalność Powiatowej Rady Ludowej. Między innymi dzięki niemu załoga niemiecka bezkrwawo opuściła miasto 1 stycznia 1919 r. Na początku stycznia 1919 r. Bolewski został komendantem Straży Ludowej oraz stanął na czele ochotniczych Drużyn Bojowych, z którymi w lutym walczył pod Zdunami. Tam został ranny. Dosłużył się stopnia kapitana.