Budowę kościoła i klasztoru rozpoczęto w październiku 1765r., przerwano ją w roku 1766, poczym została wznowiona po potwierdzeniu fundacji przez Stanisława Augusta Poniatowskiego.
W maju 1768 r. położono kamień węgielny pod kościół. Budowę kościoła zakończono w 1774 r.
Kościół został konsekrowany przez Antoniego Norberta Narzymówskiego- Bp. Ewarieńskiego Sufragana Pułtuskiego 6 V 1792r.
W tym roku kościół i klasztor były zasadniczo ukończone z tym, że wyposażenie wnętrz kościoła i klasztoru wraz z budynkami gospodarczymi zakończono w 1810 roku.
Sama świątynia, zgodnie z tradycją budownictwa sakralnego ustawiona na osi wschód-zachód, stanowi główną, dominującą część zabudowań. Na całej długości południowej ściany kościoła, przylega do niego piętrowy czworoboczny budynek klasztorny z regularnym kwadratowym dziedzińcem-wirydarzem pośrodku.

W 1805 roku przed elewacją kościoła, na środku dziedzińca (cmentarza przykościelnego) wzniesiono kolumnę toskańską z tablicą inskrypcyjną.

Kolumna jest murowana z cegły i otynkowana, zakończona na wierzchołku żelaznym krzyżem.
 
W pobliżu stoi figura Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej wystawiona w 1862 r. oraz kostnica wzniesiona w 1861 r., klasycystyczna i kazalnica z czerwonej cegły.
Kościół zbudowany jest w stylu barokowym i zachował się niemal w stanie pierwotnym.

Najistotniejszą zmianą jest dobudowanie w latach 1904-05 nawy bocznej, co pociągnęło za sobą przebicie wnęki ołtarzowej, północnej, celem uzyskania przejścia.
Ołtarz z tej wnęki przeniesiony został do nowo wybudowanej nawy. Wewnątrz kościoła znajdują się ołtarze późnobarokowe z czwartej ćwierci XVIII w.
Ołtarz główny oraz boczne reprezentują typowe wyposażenie reformackie, charakterystyczne przez swą surową, prostą architekturę i ciemny koloryt drewna. Zabytkowe są rzeźby w ołtarzach: krucyfiks, figury Matki Boskiej Bolesnej, św. Jana Ewangelisty, aniołów, biskupów Stanisława i Wojciecha. Cenne są także obrazy znajdujące się w kościele, pochodzące z XVIII i XIX wieku: św. Pacyfika, Matka Boska Bolesna, Matka Boska Niepokalanie Poczęta, św. Jan Ewangelista, Matka Boska Różańcowa, św. Wiktoria.
Dawną świetność przedstawiają znajdujące się w kościele monstrancje, kielichy, relikwiarz, lichtarze, ornat, krucyfiksy procesyjne, katafalk.

Więcej informacji znajdziecie na :

http://www.gimzareby.neostrada.pl/klasztor_historia.htm

---------------------------------------------------------------------

DĄB POKOJU

Prawdopodobnie z inicjatywy ówczesnego kierownika szkoły pana Franciszka Fijałkowskiego i innych osób w 1928r., w X Rocznice Odzyskania Niepodległości przy drodze, przed szkołą został posadzony "Dąb Pokoju" (inf. Ryszard Jabłoński), który rośnie do dziś (foto).
 
Dąb ten sadził najstarszy mieszkaniec Zarąb- pan Franciszek Zaborowski i najmłodszy uczeń szkoły podstawowej- pan Ryszard Jabłoński.
Pan Ryszard Jabłoński obecnie (2006r.) jest emerytowanym nauczycielem, mieszka przy ulicy Rynek. Przez wiele lat uczył młodzież w Szkole Rolniczej w Zarębach Kościelnych.
 
Pan Zaborowski mieszkał przy ulicy Farnej w miejscu, gdzie obecnie stoi dom państwa Suchodolskich. Zaborowski był znakomitym cieślą i to on remontował mały kościół "kościółek". Zmarł w wieku 93 lat lub według  innych wyliczeń w wieku ok. 103 lat (inf. Ryszard Jabłoński). Wnuk pana Zaborowskiego prawdopodobnie mieszka w Tłuszczu.