Znaleziona! Nie byłoby to możliwe bez zdjęcia spojlerowego. Niestety, woda dostała się do wnętrza i nawet zabezpieczone rzeczy powoli pleśnieją. W środku mnóstwo kretów! Ja w dalszą trasę zabrałem tylko jednego. Dzięki za stworzenie okazji do wdychania eternitu. :P

Z Michem4000. Spędziliśmy na posukiwaniach dość sporo czasu - na szczęście nie było zimno, więc mogliśmy sobie grzebać w gruzie i śmieciach do woli. Niestety, mimo silnej motywacji, mimo pomocy Cezexa, który wskazał wirtualnym palcem, gdzie należy szukać, polegliśmy. Spojler jest zagadką samą w sobie, a dodatkowym przeciwnikiem okazał się zalegający dookoła śnieg, który uniemożliwiał dokładnie badanie terenu.
Nie poddajemy się i na pewno tu jeszcze wrócimy, bo miejsce ma swój klimat.

Skrzynka na bogato, niestety nie udało im się wyjąć pieczątki, niemniej na listę poparcia się wpisałem.

Skomplikowane i pełne przeszkód to życie Marianowe -czego się nie dotknie to obraca się w ruinę...

Wielkie dzięki za znakomitą skrzynkę.

Szkrzyneczka super można się zadrapać podczas szukania.

 Teren lekko niebezpieczny dla nie uważnych.

Skrzyneczka znaleziona razem z Swi3rszcz

Dziękuję QbiePL i Carewnie. Szefowa jest zadowolona.

Obudził go uporczywy dźwięk telefonu. Z niechęcią powoli otworzył oczy. Sufit cały czas nieznośnie wirował i kołysał się. Stężenie wypitego alkoholu nie zdążyło jeszcze spaść do rozsądnego poziomu. Musiał przez chwilę uspokoić błędnik… Odebrał po kolejnych trzech dzwonkach. W słuchawce rozległ się wrzask.

- Gdzie się ty podziewasz? Miałeś być godzinę temu u Szefowej! Nie będę Cię dłużej kryła. Jak nie pojawisz się tutaj w 30 minut to koniec z Tobą.

- OK, będę.

Nie było go stać aby powiedzieć coś bardziej sensownego. Odczekał jeszcze chwilę i usiadł. W głowie cały czas szumiało. Nadludzkim wysiłkiem dotarł do kuchni i wyjął z lodówki zimne piwo. Już pierwsze trzy łyki już przyniosły ulgę. Przejrzał się w lustrze, poprawił włosy i włożył koszulę w spodnie. Stanął na baczność.

- Jesteś gotowy na tę misję! – powiedział salutując.

***

W gabinecie panował półmrok. Szefowa, jak ją wszyscy nazywali, nerwowa przechadzała się z jednego końca pokoju na drugi.

- Tajne dane zostały zgubione – krzyczała. To będzie straszna kompromitacja dla naszych służb jeżeli trafią w niepowołane ręce. Wszyscy zostaniemy zwolnieni – roztaczała czarną wizję. Musisz jak najszybciej je odzyskać. Na szczęście w pojemniku zainstalowany był GPS i wiemy mniej więcej gdzie teraz się znajdują.

- Aha. Co za ulga – nie mógł się powstrzymać od komentarza.

- Wszystko co wiemy znajduje się w aktach pod kodem OP97GN. Na misję jedziesz z Carewną. Już ona cię przypilnuje!

***

Szedł bez entuzjazmu. W otrzymanych aktach nie było wiele podpowiedzi: współrzędne, jakieś trzy słabej jakości fotografie, notatka o Marianie. „Niech flaki zgniją temu amatorowi” – zaklął w myślach. „Człowiek musi umieć chlać. A teraz trzeba sprawę po nim ratować”.

- To już niedaleko - głos Carewny wyrwał go z snutych planów co zrobi Marianowi jak go spotka. - Przygotuj się może być niebezpiecznie.

Nie skończyła jeszcze tego mówić, gdy coś go podcięło i powaliło na ziemię. Zaczął się szamotać, krzyczeć i wierzgać nogami. Pętla wokół kostki zaciskała się coraz mocniej. Nagle zobaczył nad sobą twarz Carewny.

- Nie wygłupiaj się. Jeżeli tak się zachowujesz jak zaatakują Cię pędy malin to co będzie dalej?

Głupio mu było. Szybko wstał i oswobodził się z kujących roślin. Teraz szedł rozglądając się czujniej. Teren robił się coraz bardziej dziki, a ścieżka coraz bardziej wąska.

- Uważaj – zawołała Carewna, dokładnie w tym samym momencie gdy poczuł piekący ból na łydkach. Potężne pokrzywy oplatały jego nogi.

- „Niech to się już skończy” – pomyślał błagalnie.

Chwilę później GPS zapiszczał, informując, że do celu zostało już tylko kilkanaście metrów. Za zakrętem pojawiły się ruiny zabudowań.

- Ho, ho, ho – niezła była tutaj zabawa. Kamień na kamieniu nie pozostał – powiedział wspominając swoje imprezy z czasów młodości.

Carewna przypasowała miejsce do tego ze zdjęcia.

- Tutaj szukaj – wskazała ręką. Ja stanę na czatach.

Pomyślał chwilę o równości płci ale zaraz zaczął odwalać gruz, i przekładać płyty eternitu. Ręce paliły go jak cholera. Marzył tylko o zimnym piwie w swoim mieszkaniu. Minął kwadrans, zdecydowanie za długo jak na tak prostą akcję. Już miał się poddawać i zakomunikować, że GPS na pewno jest zepsuty i się myli co do lokalizacji, jak kątem oka zauważył pakunek. Małe pudełko z napisem „Red label” owinięte w brudną i mokrą szmatę. Szybko dobrał się do zawartości. Były tam różne przedmioty z nic mu niemówiącymi kodami, dwie próbówki oznaczone jako STF i TTF, stempel i wreszcie koperta. Zajrzał do środka i zaczął czytać: „Marian odkręcił wodę i westchnął, wzniósłszy oczy ku górze. <Boże znowu to zmywanie. Co za pieskie życie?>. A Bóg wstał z tronu i rzekł: <Piesek? Jaka rasa?> ….”.

- Tego nie wolno czytać – Carewna wyrwała mu kartkę z ręki. – To jest przeznaczone tylko dla Szefowej. Zadanie wykonane - mamy dane zgubione przez Mariana. Wracamy!

- A pozostałe fanty?  – nie bardzo wiedział jak ma się zachować.

- Zostawiamy. Jak zabierzemy wszystko to ktoś prędzej czy później zauważy, że coś jest nie tak. Nas interesują tylko dane.

Poskładał wszystko do pudełka i odłożył na miejsce. Tylko po cichu do kieszeni schował dwie zalakowane fiolki z płynem, z napisem STF i TTF.

- „To się jeszcze przyda” – uśmiechnął się w myślach do siebie i ruszył za Carewną.

Ponieważ Marian był tak skacowany, że nie wziął prywatnej przesyłki przeznaczonej dla niego, a jedynie zdążył ją sfotografować, proszę kolejnego Znalazcę/zczynię o jej zabranie i zniszczenie. Nikt inny ani nie rozwiąże zagadki, ani nic dobrego za nią na niego nie czeka.

No i stało się ! Mój ulubiony Marian zbliżył się na niespotykanie bliski dystans! Odczekałam zatem grzecznie by Cezex mógł odebrać należną z dedykacji palmę pierwszeństwa i wyruszyłam pourbexować z Marianem. Trochę się natrudziłam ale w końcu fotka spojlerowa nakierowała mnie na dobry trop. Już na wstępie zaznaczę, że bardzo pięknie opakowanie ... a zawartość to prawdziwa uczta dla poszukiwaczy! Czegoż tam nie ma! Brać wybierać. Udało mi się w tym bizantyjskim przepychu zawartości  nawet zlokalizować logbooka ! Miałam swój notesik więc i marianową pieczątką nadałam wartość urzędową jednej z kartek z mojego letterboxa ???? Niestety z emocji chyba  zapomniałam odebrać certyfikat dla drugiego znalazcy ???? Ale może pocieszy to kolejnego z poszukiwaczy. Dziękuję za historię i przygodę!

PS: muszę no po prostu muszę to dopisać... KESZ JEST TAK DOBRY JAK PIECZONE ZIEMNIACZKI Z KEFIREM U ZUEIRY <3

No tak. Już wiem czemu Mariana na SŁce wczoraj nie spotkałem. Miał teraz ważne rzeczy do roboty i z plebsem się jednak nie zadaje. A ja się o niego martwiłem, że biedaczek sam siedzi i czeka na pociąg co to nie jeździ od 150 lat i się słabo zanosi by kiedyś przyjechał. Dobrze, że szafka Mariana jest pojemna i ciemna, bo nie zauważył certyfikatu ftf :)

Jako, że późno wróciłem wczoraj i jeszcze później dowiedziałem się o skrzynce to nie mogłem znaleźć dziennika. Sądziłem nawet, że go nie ma to wbiłem się proforma gdzie popadnie. 3h snu zrobiły swoje...

Rowerowo. Thx for cache.