Władysław Radoliński (1806- 1879) był synem Ignacego. W chwili śmierci był niepełnoletni, dlatego opiekę nad nim i rodzeństwem sprawował dyrektor ziemstwa kredytowego – Józef Grabowski, dziedzic Łukowa w powiecie obornickim. W młodości podróżował po europie, jednak z czasem bliska stała mu się kultura niemiecka, a kontakty z dworem niemieckim przyczyniły się do wzmocnienia pozycji jarocińskiej linii Radolińskich. Z rąk króla Pruskiego otrzymał tytuł hrabiowski, by w 1840 roku zostać mianowanym szambelanem pruskim. Powiększył także swoje dobra zakupując Wilkowyje, Cielczę i Radlin. W roku 1866 utworzył majorat, w którego skład wchodził Jarocin, wsie Bogusław z pustką Bugaj, Roszków, Ciświcę, Kapalicę, Dąbrowę, Kopaszewo, Radlin wraz z folwarkami w Stęgosz i Wilkowyja. Łącznie stanowiło to 22 000 mórg pruskich. By majątek nie został roztrwoniony Władysław utworzył z dóbr jarocińskich majorat, zatwierdzony przez króla pruskiego Wilhelma I w 1866r. Od tej pory majątku nie wolno było dzielić a prawo własności przechodziło na najstarszego syna albo w razie braku potomków po mieczu na prawowitych potomków po kądzieli i to tak na kobiety, jak i pochodzących od nich mężczyzn. W razie gdy spadkobierca był innego nazwiska i herbu, wtedy do swojego nazwiska i herbu ma dodać nazwisko i herb założyciela ordynacji lub swoje całkiem porzucić. Próbował wznieść siedzibę rodową jednak na przestrzeni lat kolejne posiadłości były wznoszone ale z różnych powodów żadna z nich nie stała się główną siedzibą Radolińskich. Władysław podjął decyzje o wybudowaniu jej w Poznaniu. Stworzenie projektu zlecił słynnemu niemieckiemu architektowi Friedrichowi Augustowi Stulerowi Neogotycki pałac stanął przy dzisiejszym Placu wolności Równocześnie z rozpoczęciem budowy siedziby w Poznaniu, Władysław Radoliński starał się wznieść w Jarocinie okazałą letnią rezydencje. Z nieznanych bliżej przyczyn wybudowany i gotowy do zamieszkania pałac w Poznaniu został sprzedany. Z dwójki synów tylko jeden Hugo dożył wieku pełnoletniego. W młodości podróżował po europie, był świadkiem koronacji królowej Wiktorii w Londynie. Podczas podróży nabywał także liczne dzieła sztuki. Władysław zmarł w 1879 roku w Neapolu, gdzie został pochowany.
Na znalazców czekają certy.