Za panowania pierwszych Piastów, Żarnów leżał na głównym szlaku handlowym („trakt kasztelański”), wiodącym z Wielkopolski na Ruś, tędy wielokrotnie przechodził Bolesław I Chrobry na wyprawy kijowskie. Ten szlak stale służył również kupcom, przemieszczającym się z zachodu na wschód Europy.  

    Później gród znany był też dzięki Traktowi Królewskiemu, łączącego w erze państwa Jagiellonów Kraków z Warszawą; traktem tym przechodzili królowie i maszerowało wojsko.

    Źródła historyczne sugerują, że żarnowskie targi powstały wcześniej niż lokacja miasta w XIV w.  Pierwsza wzmianka o Żarnowie w źródłach pisanych, pochodzi z 1065 roku i używano formy "targowe". Wówczas to książę Bolesław II Śmiały przeznaczył benedyktynom w Mogilnie „z zamku swego Sarnov półtrzeciej grzywny rocznego dochodu”. W 1136 r. wymieniono w słynnej bulli papieża Innocentego II ten znany gród dający arcybiskupstwu  gnieźnieńskiemu znaczne dziesięciny ze zboża, miodu, skór, opłat targowych i celnych. 

    O tym, że w Żarnowie od dawna istniało targowisko i miało przywileje, świadczy akt księcia Leszka Białego z 1221 roku. W 1276 roku książe Bolesław Wstydliwy uwolnił Sarnov ze wszelkich opłat i danin, a w dokumencie z 1278 r. zapisano „forense, quod targove dictur”

Targ w centrum Żarnowa istniał do lat '60 XX w., dzisiaj to zabytkowe śródmieście o historycznym układzie przestrzennym

    W XIV w. Żarnów był jak na ówczesne czasy dużym miastem i liczył prawie tyle samo co współcześnie - 1000 mieszkańców (dla porównania w Krakowie żyło 10.000 ludzi).   

    W XV w. w mieście obowiązywał zakaz przeprowadzania transakcji między kupcami obcymi, bez pośrednictwa miejscowych. Działalność gospodarczą w mieście prowadzono za przyzwoleniem kasztelanów żarnowskich i kantorów sandomierskich. Ci drudzy byli faktycznymi właścicielami Żarnowa i doskonale wiedzieli, że jeśli zamożni będą mieszczanie, to i ich dochody będą wysokie.  

    Żarnów był znanym w Polsce ośrodkiem rękodzielnictwa, zwłaszcza tkactwa, szewstwa, piekarstwa oraz rzeźnictwa, "gdyż samych jatek rzeźniczych stało w mieście siedemnaście”. Istniały karczmy, a mieszczanie trudnili się piwowarstwem i słodownictwem. Miasto było ośrodkiem lokalnego rynku na płody rolne i hodowlane, o czym świadczy znana miara zbożowa żarnowska w kraju zwana również korcem żarnowskim. W XVI w. rzemiosło i handel uchodziły za główne źródło bogactwa, co spowodowało ożywienie gospodarcze także całego regionu.

    Po potopie szwedzkim w 1655 r. Żarnów został zniszczony i nastąpił regres. Król Polski August III Sas (1696 - 1763) uporządkował organizację handlu w Żarnowie. Od 1772 r., gdy ostatnim kasztelanem żarnowskim był Szymon Szydłowski, zarysowały się ciekawsze perspektywy (choć krótkotrwałe) dla poprawy sytuacji gospodarczej okolicy. Mimo iż - na skutek wielkiego pożaru - miasto po raz kolejny uległo zniszczeniu, to postawiono aż 46 nowych budynków wraz z ratuszem. W XVIII w. Żarnów prezentował się już bardzo ubogo.

obejrzyj powyżej fragmenty starego rynku Żarnowa na filmie "Świadectwo urodzenia" z 1961 roku

    Targi (cotygodniowe) i jarmarki (doroczne) były miejscem handlowych transakcji i spotkań o charakterze towarzyskim i kulturalnym. Na dawnych targach dostrzec można było ludność wiejską w tradycyjnych ubiorach - kobiety w różnokolorowych zapaskach, a mężczyzn w sukmanach. Dzisiejszy żarnowski rynek (obecnie plac Piłsudskiego) był jeszcze do lat 60-tych placem targowym na którym przed wojną handlowali także miejscowi Żydzi.

    Po utworzeniu niewielkiego parku w miejscu starego placu, handel zdecydowano przenieść na nowe targowisko (zwane „targowicą”) przy ul. Koneckiej; targi tam odbywają się co poniedziałek, zwłaszcza w lato dzięki świezym płodom rolnym nie tracą jeszcze na znaczeniu. . 

O skrzynce 
Skrzynka to nano-magnetyk (5 cm). 
Tak, szczypczyki przydadzą się. Weź coś do pisania.
Spontan: śmiało reaktywuj gdy go brak