Jezioro, które ma charakter bezodpływowy, zajmuje zaledwie 1,99 ha. Obszar ten jest częścią krainy Wzgórza Sulęcińsko - Łagowskiego, obejmującej centralną część Pojezierza Lubuskiego, charakteryzujący się występowaniem licznych wzgórz moreny czołowej, o urozmaiconym krajobrazie. Sama zlewnia jeziora, o niemal centralnie położonej misie zbiornika, jest w 100% pokryta lasem, w całości szpilkowym - sosna, świerk. Podstawowym rodzajem gleb są piaski całkowite i piaski naglinowe, gdzie gliny zalegają na głębokości od 0,5 do 2,0 m. Zbiornik położony w głębokim wcięciu terenowym jest typowym „oczkiem” wytopiskowym, powstałym z wytopiska martwego lodu. Obrys jeziora, o kształcie zbliżonym do trójkąta równobocznego o zaokrąglonych narożnikach. Strome, miejscami urwiste zbocza, otaczają prawie całą misę jeziora. Całość przybrzeża otoczona jest pasem drzew liściastych, gdzie przeważa olcha, brzoza, trochę rzadziej dąb.
Historię jeziora Głębokiego warto zakończyć legendą o wojennym skarbie zatopionym w tymże jeziorze. Legenda mówi o tym, że „w czasie wojen napoleońskich wycofujące się oddziały wojsk francuskich zatopiły w jeziorze Głębokim (przy starej Krzeszyckiej drodze) skarb wojenny. Skarb ten próbowano później odnaleźć na różne sposoby. Jednak nikomu się nie udało. Wymyślono, więc by wodę z jeziora spuścić do Postomii. W tym celu wykopano rów w otaczającym ją wale. Po spuszczeniu części wody, jezioro okazało się za głębokie. Opadająca woda odsłoniła, wiele pni i głazów, lecz skarbu nie znaleziono. Być może do dziś spoczywa na dnie....
wg.innej Legendy rów ten wykopały krasnale ... Dlaczego to robiły oraz dlaczego przestały przeczytać można na jednej z tablic informacyjnych umieszczonych na drodze dojazdowej do jeziorka :)