Rzeczony buk – potężne martwe drzewo, ułamane w połowie, niedaleko ścieżki dydaktycznej biegnącej przez rezerwat Szklarnia.
Z tablicy informacyjnej czytamy:
Buk pospolity – powalone drzewo pomnikowe o wysokości 29 m i obwodzie w pierśnicy 324 cm. Wokół drzewostan olchowo – brzozowo – jodłowy. W podszycie leszczyna, jeżyny, samosiewy jodły i buka.
Martwe drewno to fragmenty pni, konary, korzenie, pniaki. Zwiększają one różnorodność biologiczną lasu. Rozkładające się drewno produkuje ciepło, a nasiąknięte wodą zapewnia stałe warunki wilgotnościowe. Poza tym znajduje się w nim wiele zakamarków, kryjówek przed drapieżnikami. Wiele zwierząt zimuje zagrzebując się pod leżącą kłodą, wchodząc pod korę lub wciskając się w próchno, Niekiedy zdarza się, że w takim drewnie jest więcej życia niż za życia drzewa. Martwe drewno jest także pokarmem wielu gatunków. Wśród nich są takie, które żywią się zamierającą miazgą. Inne gatunki wykorzystują drewno, a kolejne próchno.
Często w martwych drzewach stojących znajdują się dziuple, a wnętrza wypróchniałych pni stanowią doskonałe schronienie dla wielu organizmów. Prawie 40% ptaków leśnych zakłada gniazda w dziuplach starych martwych drzew. Rzadki dzięcioł białogrzbiety w odróżnieniu od większości dzięciołów, które żerują i wykuwają dziuple w żywych drzewach woli martwe, uschnięte, a nawet wypróchniałe pnie drzew. Żyją tam inne owady niż w drzewach zdrowych. Warunkiem przetrwania dzięcioła białogrzbietego jest pozostawianie martwych drzew.
Kesz to mikro probówka PET z samym logbookiem ukryta przy ścieżce dydaktycznej, która w tym miejscu łączy się z leśną Drogą na Wietnam.
Zawsze zajrzyj na ostatnią stronę logbooka, możesz tam znaleźć wpisaną słownie cyfrę. Zanotuj ją. Przyda się później na zakończenie geościeżki.