Co ciekawego z Wikipedii można wyłuszczyć?

Początkowo w 1801 r. z inicjatywy władz ordynackich powstała huta szkła, zwana Nizioł. W skład osady wchodziły budynki fabryczne i mieszkania przeznaczone dla rzemieślników i czeladzi. Huta produkowała szkło zielone na butelki dla browaru w Zwierzyńcu, białe kaflowe oraz naczynia. Istniała do 1836 roku.

Po przeprowadzeniu regulacji gruntów w 1830 r., powstała osada o charakterze rolniczym. Wtedy też jednak doszło do zamknięcia huty szkła (1836 r.). W połowie XIX w. mieszkało w Szklarni 12 gospodarzy. W kwietniu 1864 r. powstańcy ostrzelali tutaj patrol kozacki.

Według spisu powszechnego z 1921 r. Szklarnia liczyła 35 domów i 182 mieszkańców. Podczas akcji Sturmwind I, 13 czerwca 1944 r., partyzanci stoczyli walkę z Niemcami, których wspierało lotnictwo bombardujące wieś. W sierpniu 1946 r. oddział NSZ Wołyniaka stoczył walkę z UB i WBW.

Znajduje się tu symboliczny grób Barbary Mączyńskiej, sanitariuszki oddziału NOW-AK "Ojca Jana", która spłonęła żywcem, uwięziona w jednym z domów.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa tarnobrzeskiego.

W 1986 r. powstała w okolicach wsi ostoja konika biłgorajskiego.

Znajduje się tu także pole biwakowe z zadaszeniem i miejscem na ognisko oraz parking.

Przy wjeździe do wsi znajduje się parking i wiata. Jest tez dużo tablic informacyjnych na temat wsi, Lasów Janowskich i koników biłgorajskich. Przesz Szklarnie przebiega pieszy czerwony Szlak Walk Partyzanckich, niebieski szlak rowerowy Wyprawa do Leśnego Skarbca i zielony rowerowy szlak Leśna Trasa Rowerowa.

Recz ciekawa, mimo, iż we wsi znajdują się stare zabudowania wiejskie, prywatne, jest sołtys, to nie ma tutaj piędzi ziemi prywatnej. Chyba że pod blokami popegeerowskimi. Raczej wszystkie grunty są państwowe w zarządzie Lasów Państwowych.

I jeszcze jedna ciekawość. Pod względem administracyjnym nie ma takiego obrębu ewidencyjnego jak Szklarnia. Grunty wsi Szklarnia zawierają się w obrębie administracyjnym wsi Ruda. 

Niedaleko parkingu (w drugim domu od parkingu) znajduje się Szkoła Suki Biłgorajskiej, lokalnego ludowego instrumentu muzycznego.

 Szkoła Suki Biłgorajskiej została założona w 2007 roku przez Zbigniewa i Krzysztofa Butrynów, jako oddolna, niezależna inicjatywa, skupiająca sympatyków i admiratorów muzyki tradycyjnej.

Szkoła Suki Biłgorajskiej to szereg działań, na które składają się m.in:
– lekcje gry na instrumentach ludowych
– warsztaty śpiewu i tańca
– prezentacje oraz pokazy
– spotkania z wiejskimi muzykantami, śpiewakami i tancerzami
– organizacja zabaw tanecznych i koncertów

Głównym celem Szkoły jest edukacja muzyczna młodych ludzi w zakresie muzyki ludowej regionu janowsko-biłgorajskiego, a także ożywienie i wprowadzenie na nowo suki biłgorajskiej do praktyki muzycznej. Przede wszystkim prowadzona jest nauka gry na suce – archaicznym instrumencie smyczkowym. Adepci mają okazję poznać budowę i techniki gry na suce, a także nauczyć się typowych dla naszego regionu melodii m.in: oberek, podróżniak, krowiarz, polka.

Więcej informacji znajdziecie na stronie szkoły: www.sukabilgorajska.pl

Kesz po drugiej stronie drogi od parkingu. Mały pojemnik PET z logbookiem, ołówkiem i drobiazgami.

Zawsze zajrzyj na ostatnią stronę logbooka, możesz tam znaleźć wpisaną słownie cyfrę. Zanotuj ją. Przyda się później na zakończenie geościeżki.