Schronisko turystyczne na Czantorii (Chata Čantoryje) – górskie schronisko turystyczne, obecnie bufet, w Beskidzie Śląskim, w zachodniej części wydłużonego wierzchołka Czantorii Wielkiej. Obecnie na terenie Czech, tuż przy granicy państwowej polsko-czeskiej.
Schronisko wzniesione zostało w latach 1903–1904 przez Beskidenverein, jako odpowiedź na plany Polaków wybudowania tu pierwszego polskiego schroniska w Beskidach. Budowane przez firmę Fryderyka Fuldy z Cieszyna, zostało oficjalnie otwarte 7 sierpnia 1904. Schronisku nadano imię arcyksiężnej Izabeli (Erzherzogin Isabella Schutzhaus). Początkowo schronisko było czynne tylko latem. Pierwszą gospodynią do 1908 była pani Hes z Wiednia. Po niej funkcję gospodarzy pełnili kolejno H. Korzinek, H. Walczysko i J. Streng. Do wzrostu popularności schroniska przyczyniały się systematycznie organizowane imprezy w stylu palenia ogni świętojańskich, a od 1913 zimowe festyny narciarskie. Do wybuchu I wojny światowejschronisko odwiedziło ponad 25 tys. gości. Po wytyczeniu granicy polsko-czechosłowackiej w 1920 schronisko, rozszabrowane w 1918, znalazło się po czeskiej stronie i zostało uruchomione ponownie przez "Beskidenverein" w 1923.
W 1945 schronisko ponownie znalazło się w Czechosłowacji. W 1948 zostało upaństwowione, a następnie przekazane przedsiębiorstwu „Beskidzkie Hotele i Restauracje" z Frydlantu nad Ostrawicą, które do 1953 przeprowadziło w nim generalny remont. Rozbudowane w I połowie lat 70. XX wieku, posiadało 54 miejsca noclegowe z pełną działalnością gastronomiczną. W latach 90. zostało sprywatyzowane. Ze względu na przepisy sanitarne wyłączono działalność noclegową i obecnie funkcjonuje tylko jako bufet.
Źródło: wikipedia
Pomimo wielu sprzecznych opinii na jego temat, ja osobiście bardzo lubię to schronisko. Ma ono swój niepowtarzalny klimat. Często przychodzimy tu z rodziną i znajomymi na piwo i "ćapowaną" kofolę. Świetny jest też odwrotny zegar.
Kesz: mikowisielec na świerku, po polskiej stronie.