Frida Kahlo (wł. Magdalena Carmen Frieda Kahlo y Calderon), urodziła się w 1907 roku w Coyoacán, jednej z dzielnic Meksyku, jako trzecia córka niemieckiego emigranta – fotografa oraz kobiety o hiszpańsko-meksykańskich korzeniach. Rezolutna i pomysłowa, z buntowniczymi skłonnościami oraz licznymi zainteresowaniami, nie dawała się wychowywać na ułożoną i pokorną dziewczynkę. „Uroda Fridy […] zadziwiała – uwagę przyciągały grube brwi łączące się na środku czoła i spokojne spojrzenie […]. Frida była wybuchowa i kapryśna, miała zdolności przywódcze […], lubiła dokazywać i żartować, ale miała też skłonność do refleksji.”

Los nie oszczędzał Fridy. Przebyta w wieku sześciu lat choroba polio zdeformowała jej prawą nogę, która już zawsze była krótsza i chudsza od drugiej. Później osiemnastoletnia Frida, już jako uczennica prestiżowej Escuela Nacional Preparatoria, cudem przeżyła wypadek autobusu, który na długie miesiące przykuł ją do łóżka i zaważył na całym dalszym życiu. Obrażenia spowodowały ogromne cierpienie, konieczność poddawania się kolejnym operacjom i noszenia niewygodnych gorsetów, a także uniemożliwiły Fridzie urodzenie dziecka.

Sama zwykła mawiać często, że w życiu przydarzyły jej się dwa wypadki: jednym z nich był właśnie ten autobusowy, drugim – malarz Diego Rivera, największa miłość artystki i, jednocześnie, sprawca cierpień natury sercowej. Oba wypadki oraz ich konsekwencje miały olbrzymi wpływ na twórczość Fridy. Obrazy, jakie wychodziły spod jej pędzla, nierzadko brutalne w swoim wyrazie, odwoływały się do jej tragicznych przeżyć. Bardzo często zawierała na nich także symbole związane z kulturą i tradycją meksykańską. Swoje pochodzenie podkreślała ponadto wyglądem: barwnymi sukniami, uczesaniem i biżuterią. To właśnie meksykańskie korzenie nie pozwoliły jej żyć i tworzyć w Stanach Zjednoczonych, dokąd po ślubie wyjechali z Diegiem. On realizował tam zlecenia na wykonanie murali, ona w tym czasie zwiedzała galerie i muzea, stając się coraz bardziej rozpoznawalna w środowisku artystów. Mimo sukcesów, które odnosili oboje, Frida, tęskniąca za domem, zadecydowała o powrocie do ojczyzny. Fotograf Edward Weston tak napisał o niej w swoim pamiętniku: „[…] jest silną i piękną kobietą […]. Odziana w tradycyjny strój, aż po sandały, wzbudza spore zainteresowanie na ulicach San Francisco. Ludzie zatrzymują się, by ją podziwiać.”

W 1953 roku jej prace wystawiono w Meksyku. Była to jedyna wystawa w ojczyźnie, której doczekała. Wcześniej obrazy pokazywano także w Nowym Jorku i Paryżu. W ciągu swojego życia namalowała ich około 200. Blisko jedną trzecią jej dzieł stanowią autoportrety. „Przedstawiając siebie z wykorzystaniem form i bogatej symboliki sztuki religijnej, prekolumbijskiej i popularnej, Frida nadała sobie status świeckiej świętej. […] Jest ikoną praw kobiet, niepełnosprawnych, homoseksualistów oraz tych, którzy wymykają się narzuconym z góry definicjom płci”.

Na martwej naturze przedstawiającej arbuzy, namalowanej na krótko przed śmiercią, Frida napisała czerwoną farbą: „VIVA LA VIDA Frida Kahlo Coyoacán 1954 Meksyk”.

Cytaty za Suzanne Barbezat „Frida Kahlo prywatnie”.

Informacje o skrzynce:

Skrzynka jeździ z nami na eventy oraz jest dostępna po wcześniejszym umówieniu się w Ustce i okolicach. Aby zdobyć skrzynkę, należy nie tylko wpisać się, ale i "wmalować" do logbooka, będącego jednocześnie albumem portretów Fridy, tworzonych przez geokeszerów. Skrzynka zawiera niezbędne materiały, tj. mazaki, ołówki oraz kredki.

Aby rysunek przypominał choć trochę postać Fridy Kahlo, zawierać musi cztery elementy charakterystyczne dla jej twarzy:

- czarne złączone ze sobą brwi,

- czerwone usta,

- wiszące kolczyki,

- kwiaty we włosach.

Należy też koniecznie zrobić zdjęcie gotowemu rysunkowi. Umieszczenie zdjęcia w logu do skrzynki jest warunkiem jej zaliczenia (wpisy bez fotografii będą usuwane).

"Maluję moją własną rzeczywistość.
Jedyną rzeczą, jakiej jestem pewna,
jest potrzeba malowania.
A maluję bez żadnego namysłu,
wszystko, co przemyka przez moją głowę."

                                              Frida Kahlo