W 1507r. dobra tutaj otrzymała rodzina Kundów, stąd i dzisiejsza nazwa wsi. Po nich nastał Stanisław Skoczek Dziewałtowski. Majątek wrócił do dóbr królewskich za króla Zygmunta Augusta, by potem znów wrócić w ręce prywatne, a za Stefana Batorego ponownie był królewski. Wiązało się to wybudowaniem dworu myśliwskiego w Sokółce, a dobra w Kundzinie miały pełnić wobec niego rolę pomocniczą. W 1602r. dobra zostały nadane Jezuitom i były w ich posiadaniu aż do kasaty zakonu. Następnie włączono je do ekonomii grodzieńskiej i rychło sprzedano w ręce prywatne. Po 1863r. w związku z represjami po powstaniu uległ konfiskacie i trafił do rąk Rosjan. Wzniesiono wtedy drewniany dwór, nowe budynki gospodarcze. Obok parku zasadzono sad. Założenie dworskie było powiązane widokowo z kościołem do którego spod dworu wiodła aleja drzew. W czasie I wojny światowej założenie uległo zniszczeniu, a po wojnie spadkobiercy nie interesowali się resztkami majątku. Po II wojnie światowej i reformie rolnej siedlisko zakupił okoliczny gospodarz i przystosował do własnych potrzeb.
Więcej do poczytania tutaj a o innych założeniach na http://www.testowy.minigo.pl/
Kesz to pferorma PET w przyziemnej dziupli.