Zwieńczeniem moich podróży po historycznych zakątkach powiatów zarówno Podlasia i Mazowsza kończę zabraniem Was w przecudowne miejsce.

W skład majątku Łazów wchodził folwark Paderew ( miejsce dziś nieistniejące, podobnie jak i inne majątki (Seroczynek, Ludwinów, Wasie) oraz wcześniej Matejki, Łazówek i Sewerynówka.

Do dziś istnieje na południowy zachód od zwartej ulicówki zespół podworski z zabudowaniami przełomu XIX i XX wieku oraz stawami rybnymi. Folwark założony jako własność królewska w XV wieku istniał do wieku XVII. Potem był własnością Ossolińskich, od początku XIX wieku właścicielem był Stanisław Rzewuski, który w 1850 roku pobudował dwór. W latach 80. XIX i na początku XX wieku powstały wszystkie istniejące do dziś obiekty. Po 1920 roku była to własność Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, użytkowana przez dzierżawców. Po wojnie przejęty przez skarb państwa.

Zespół dworski w Łazowie został wpisany do rejestru zabytków pod numerem 420 14.04.1993 roku. Składa się z:

1. ruiny dworu, murowanego z około połowy XIX w.

2. czworak, murowany koniec XIX w.

3. rybakówka, murowana początek XX w.

4. obora, murowana koniec XIX w.

5. spichlerz, murowany początek XX w.

6. stodoła , drewniana lata 20. XX wieku

7. park dworski, 2 połowa XIX w.

Do dziś istnieje na południowy zachód od zwartej ulicówki zespół podworski z zabudowaniami przełomu XIX i XX wieku oraz stawami rybnymi. Folwark założony jako własność królewska w XV wieku istniał do wieku XVII. Potem był własnością Ossolińskich, od początku XIX wieku właścicielem był Stanisław Rzewuski, który w 1850 roku pobudował dwór. Zespół dworsko –pałacowy położony pośród pól uprawnych, wytyczony został na rzucie prostokąta, nie licząc przyległych do zespołu stawów. Podzielony jest na dwie części: folwarczną i dworsko – parkową. Część parkowa wschodnia z aleją dojazdową obsadzoną kasztanowcami od strony wsi, na północ od alei pozostałości parku wraz ze stawem. W tej części przy granicy z folwarkiem znajduje się czworak zwrócony frontem na południowy zachód, w kierunku dworu. Dwór otoczony jest drzewostanem. Dwór w znacznej części zdewastowany. Część folwarczna prostokątna, przy obszernym gospodarczym podwórzu w zabudowie obrzeżnej, spichlerz na południu, na północy obora, a za nią stodoła.

Budynki ustawione kalenicowo do podwórza. Przy nich dwa stawy. Rybakówka znajduje się przy drodze dojazdowej do zespołu na linii Łazów-Paderewek. Dwór w południowej części parku zbudowany został w 1850 roku przez Stanisława Rzewuskiego. Budynek jest murowany z czerwonej cegły, obustronnie tynkowany. Podłogi drewniane na legarach, stropy drewniane, belkowe. Więźba dachowa drewniana krokwiowo-stolcowa. Rzut budynku na planie „T” z zachowanym układem pomieszczeń w skrzydle zachodnim podzielonym poprzecznym holem na jednotraktowy układ trójdziałowy. Przed holem dobudówka stanowiąca wiatrołap. Skrzydło zachodnie niepodpiwniczone, piętrowe nakryte dwuspadowym dachem. Skrzydło wschodnie w zupełnej ruinie, widoczne pozostałości sklepień w piwnicach. Wnętrze prawie zupełnie zniszczone, pozostałości podłóg, stropów i klatki schodowej. Czworak zbudowany pod koniec XIX wieku, murowany z cegły, w środku otynkowany, podłogi drewniane na legarach, strop drewniany, docieplony polepą Stolarka drewniana. Budynek na planie wydłużonego prostokąta. Komin ceglany, słupowy. W działach od wschodu: pokoje, kuchnie, sienie z komórką, kuchnie, pokoje, następne izby, sienie z komorami, izby. Przy szczycie zachodnim dobudówka złożona z wiatrołapu i komory. Budynek niepodpiwniczony, dach dwuspadowy. Naroża ujęte lizenami. Elewacja południowa pięcioosiowa z drzwiami na trzeciej i siódmej osi od wschodu. W szczytach okna. Przy czterech kominach osiem kafl owych kuchni. Mieszkanie wschodnie składa się z kuchni, pokoju, sieni i komórki. Mieszkanie zachodnie stanowiła duża izba, sień i komora. Budynek jest częściowo zachowany, stąd też jego stan jest względnie dobry.

Rybakówka pochodząca z początku XX wieku, podłogi drewniane na legarach. Strop drewniany, docieplony polepą. Dwutraktowy, trójdziałowy, siedmiopomieszczeniowy. W dziale środkowym wąska sień i dwie komory. W trakcie frontowym, po obu stronach sieni duże pokoje, w trakcie tylnym,
duże kuchnie. Budynek parterowy, niepodpiwniczony, dwuspadowy. Komin tzw. „portkowy”. Elewacje otynkowane, naroża ujęte lizenami. Szczyty z opaską wokół, pierwotnie naczółkowe. W szczytach pary półkolistych okien. Drewniane dobudówki. Podłogi deskowe, tynkowane ściany i stropy. Pokój południowy z prostym kominkiem, północny z piecem kaflowym. Obie kuchnie i komory z polepami. W kuchni północnej znajduje się piec chlebowy, z ogrzewalnikiem i kapą.

Budynek jest zaniedbany, tylko szybka renowacja może go uchronić przed całkowitą dewastacją. Obora jest najstarszym obiektem wzniesionym pod koniec XIX wieku. Murowana z cegły tynkowana, o betonowych posadzkach. Stropy drewniane, belkowe, na wzdłużnych podciągach ze słupami. Pułap deskowy, więźba dachowa drewniana krokwiowo-stolcowa. Okna skrzynkowe. Wybudowana na planie wydłużonego prostokąta. Bryła prostopadłościenna, jednoprzestrzenna, nakryta dwuspadowym dachem. Elewacje otynkowane, opaski okienne, lizeny. Pas w linii stropu z czerwonej fugowanej cegły. Okna prostokątne w opasce naśladującej boniowanie. Elewacje z podziałem ramowym. Elewacja południowa jedenastoosiowa. Na osiach płyciny po zamurowanych drzwiach, na pozostałych osiach okna, po bokach okien czworokątne wywietrzniki. Elewacje szczytowe, trójosiowe, z trójkątnym wyładowanym szczytem, ogzymsowanym. Naroża ujęte lizenami. Wnętrze przejazdowe, jednoprzestrzenne, dostępne od strony szczytów.

Obora mimo, iż widać upływ czasu, imponuje detalami i profesjonalnym wykonaniem, stanowi cenne źródło architektury XIX wieku. Wymaga prac renowacyjnych, jej stan grozi zawaleniem. Spichlerz folwarczny wybudowany został na początku XX wieku. Jest obiektem murowanym, z kamieni polnych, otoczaków i cegły ( naroża ). Wewnątrz otynkowany. Podłogi drewniane, deskowe, na legarach. Stropy drewniane. Okna skrzynkowe, drewniane, Drzwi drewniane, oklepkowane w romby. Spichlerz wzniesiony na planie prostokąta, jednotraktowy, pięciopomieszczeniowy złożony jest z trzech magazynów i dwóch sieni. Przy wschodniej ścianie szczytowej mała dobudówka, stanowiąca wejście
do piwnic. Bryła parterowa, pod częścią wschodnią podpiwniczona, nakryta dwuspadowym dachem, wyższym od korpusu. Elewacje rozczłonkowane prostokątnymi otworami okiennymi i drzwiowymi. Okna w tynkowanych opaskach. Elewacja północna dziewięcioosiowa, na trzeciej i szóstej osi od wschodu drzwi. Na pozostałych okienka. Elewacja tylna dziewięciookienna. W szczycie półkoliste okno. Wnętrze dostępne od frontu przez sienie. Spichlerz zachowany jest w stanie bardzo dobrym

Więcej tutaj : http://kielpiniak.pl/wp-content/uploads/2014/09/publikacja.pdf

Skrzynka to tutka ukryta na zewnątrz w murze jednego z budynków.