Pierwsze wzmianki o Zagórzu pochodzą z początków XX w. kiedy to Leon Chrzanowski właściciel majątku Zamajdan Olszyny i okolicznych lasów wzniósł ośrodek leczniczo-wypoczynkowego dla warszawskich środowisk twórczych. Pierwszym dyrektorem ośrodka była Karolina Szaniawska – matka dramaturga Jerzego Szaniawskiego, a następnym Emilia Jackowska, siostrzenica Bolesława Prusa. W 1939 roku Koło Przyjaciół Instytutu Higieny Psychicznej kierowane przez prof. Kazimierza Dąbrowskiego kupiło w sąsiedztwie teren pod sanatorium dla dzieci znerwicowanych.
Kazimiera Chrzanowska żona Leona odsprzedała kawałek gruntu Marii Rodziewiczównie, której majątek w Hruszowej na Polesiu był zniszczony przez bolszewików. W 1919 r. pisarka postawiła dworek „Wyraj” i mieszkała w nim przez dwa lata. Tu powstało „Lato leśnych ludzi” i „Gniazdo Białozora”. Jednak przeżycia związane z napadem rabunkowym i związaną z nim ciężką chorobą zniechęciło ją do Zagórza. Po wojnie bolszewickiej wróciła do Hruszowej. W Zagórzu była ponownie w 1941 r. z wizytą u Kazimiery Chrzanowskiej i jej córki Haliny Królikowskiej.
Dworek Rodziewiczówny to niewielka willa o mansardowym dachu, z kolumnowym gankiem i balkonem na wysokości I piętra. Znajduje się ona na terenie prywatnym.
Skrzynka należy do serii "Pałace i dwory z okolic Otwocka". W logbooku literka do skrzynki bonusowej - OP8GMX
Skrzynka umieszczona jest w pobliżu miejsca, z którego z oddali można oglądać dworek.
Niedaleko znajduje się romantyczny, wzniesiony z kamienia „Zameczek” – miejsce pracy prof. Kazimierza Dąbrowskiego, twórcy i dyrektora sanatorium dla chorych na nerwice.