Skrzynka jest częścią projektu "Geocachingowa Obwodnica Wrocławia" wzdłuż żółtego szlaku dookoła Wrocławia im. dr Bronisława Turonia
Żywopłot jest zazwyczaj liniową formą rozplanowania nasadzeń drzew lub krzewów, które sadzone są w niewielkiej odległości od siebie dla uzyskania najczęściej niewysokiej, zwartej ściany zieleni. Funkcją żywopłotu może być kształtowanie specyficznej przegrody wydzielającej pewne części ogrodu, podkreślenie szlaków komunikacyjnych, zaznaczenie granic obiektu, podkreślenie osi kompozycyjnych czy izolacja od hałasu, wiatru i zanieczyszczeń.
Żywopłot znany był już w czasach biblijnych. Żywopłot jako założenie kompozycyjne było niegdyś bardzo często stosowane nie tylko w parkach dworskich i przypałacowych, ale również w większych i mniejszych ogrodach. Sposób rozplanowania (wytyczenia), wygląd, forma czy długość zależała od wielu czynników, wśród których najważniejszymi były: funkcja żywopłotu, wielkość parku, upodobania projektanta, dostępność materiałów rośllin, wytyczne właściciela i jego możliwości finansowe. W parkach przydworskich tworzonych w XVIII i XIX w. wykorzystywanie żywopłotu jako jednego z elementów układu kompozycyjnego było powszechne. Długie, bo dochodzące nawet do 150 m założenie, utrzymane w staranie przycinanej formie było bardzo efektowne. Nasadzenia żywopłotu było prawie zawsze dwurzędowe z wytyczoną pośrodku nasadzeń ścieżką do spacerów pieszych lub jazdy konnej.
O keszu:
Tradycyjny pojemnik PET umieszczony, hmm... Na starcie zawiera tylko logbook i ołówek. UWAGA ! Po reaktywacji kesz już nie jest umieszczony hmm...