Zimą 1944/45 do Polanowa została skierowana 15 Dywizja Grenadierów SS z Legionu Łotewskiego. Mieli oni bronić okolic pozycji mobilizacyjnej Wału Pomorskiego, gorączkowo rozbudowywanej od jesieni 1944. Przy budowie pracowali mieszkańcy, żołnierze Wehrmachtu i Waffen, SS robotnicy przymusowi z Polski i ZSRR oraz liczni jeńcy wojskowi: Francuzi i Belgowie.
Kopano transzeje i rowy przeciwczołgowe, przygotowywano działobitnie i lądowiska. Podstawowym typem bunkra był tzw. Tobruk, czyli Ringstand 58c, stosunkowo tani i łatwy w budowie, a jednocześnie całkiem skuteczny. Schron wkopany był w ziemię i ponad jej poziom wystawał jedynie strop przedziału bojowego z otworem do prowadzenia ognia przez ukm (MG 34 lub MG 42). W przypadku zagrożenia strzelec chował się we wnętrzu schronu. Wejście prowadziło przez boczny otwór w ścianie schronu, poprzez wykop. Zaletą schronu były małe rozmiary, znacznie utrudniające jego wykrycie i zniszczenie. Także niskie koszty budowy i prosta konstrukcja w porównaniu do tradycyjnych schronów sprzyjały powszechnemu ich stosowaniu jako elementów fortyfikacji polowych i uzupełnienie fortyfikacji stałych.
Obecnie przedpole naszego Tobruka jest zarośnięte, ale w 1945 strzelec mógł kontrolować całe przedpole Świętej Góry, łącznie z linią kolejową do Koszalina, Sławna i Bobolic oraz szosę do Cetunia.
Dodatkowy waypoint wskazuje na kolejny Tobruk na stokach Św. Góry - nie jestem fachowcem w tej dziedzinie, ale wydaje mi się, że zachowały się resztki szalowania okopów w pobliżu tego schronu.
Skrzynka typu mała, przykryta liśćmi.
Symbol | Type | Coordinates | Description |
---|---|---|---|
Parking area | --- | Parking dla samochodów osobowych | |
Interesting place | --- | Kolejny Tobruk na stokach Św. Góry |