Rezerwat torfowiskowy Michnówka utworzony został w 1979 roku na podstawie Zarządzenia Ministerstwa Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 16 października 1979 roku, które ogłoszone zostało w „Monitorze Polskim” (Nr 26/1979, poz. 141). Położony jest w południowo-zachodniej części Puszczy Białowieskiej, na terenie Nadleśnictwa Hajnówka i w obrębie Gminy Hajnówka.
Celem rezerwatu jest zachowanie w naturalnym stanie fragmentu Puszczy Białowieskiej obejmującego torfowisko wysokie oraz otaczające je lasy reprezentujące szereg dobrze zachowanych zbiorowisk leśnych borowych i grądowych.
Teren rezerwatu jest równy, wzniesiony średnio 154 m n.p.m. Urozmaica go jedynie nieduża wydma, otaczająca torfowisko wysokie. Teren rezerwatu przecina strumień Perebel, który wpada do rzeki Leśnej. Dolina, którą płynie, jest szeroka, płaska i zatorfiona.
Większość drzewostanów występujących w rezerwacie jest bardzo stara. Ich wiek, różnorodność oraz bogactwo gatunków roślin, zwierząt i grzybów sprawia, że pod względem wartości przyrodniczej rezerwat można śmiało porównać z najcenniejszymi fragmentami Obszaru Ochrony Ścisłej w Białowieskim Parku Narodowym. Wielką osobliwością Michnówki jest bór, porośnięty przez 150-letnie sosny.
Przez rezerwat biegnie żółty szlak turystyczny (19 km), prowadzący z Białowieży do Topiła. W opinii Pawła Fabijańskiego („Echa Leśne”, Nr 1/2009) Michnówka jest jednym z najdzikszych i najtrudniej dostępnych miejsc w Puszczy Białowieskiej.
Sam kesz ukryty jest pod mostem na rzeczce Perebel. Kordy powinny wskazywać dość jednoznacznie. Gdyby tak nie było, dodaję zdjęcia.