Zobacz statystykę skrzynki
Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: 73 m n.p.m.
Województwo:
Polska > mazowieckie
Typ skrzynki: Tradycyjna
Wielkość: Mała
Status:
Gotowa do szukania
Data ukrycia: 29-03-2014
Data utworzenia: 29-03-2014
Data opublikowania: 29-03-2014
Ostatnio zmodyfikowano: 31-03-2014 
35x znaleziona 
0x nieznaleziona 
1 komentarze 
6 obserwatorów 
70 odwiedzających 
25 x oceniona 
Oceniona jako: dobra
Musisz się zalogować,
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Atrybuty skrzynki
Opis
PL
"Mennonici, zwani też olędrami, to ludność przybyła z Niderlandów do Polski w XVI wieku. Najchętniej zasiedlali puste przestrzenie Żuław i koryta Wisły, które odwzorowywały warunki naturalne dzisiejszej Holandii.
Na Mazowszu mennonici dominowali w osadach położonych blisko Wisły. Ich życie kulturalno-religijne organizowało się w szkołach, które funkcjonowały także jako domy modlitw. Tradycja nakazywała im żyć bardzo skromnie. Z czasem – wraz z napływem osadników dolnoniemieckich, coraz więcej przyjmowało obrządek luterańsko-augsburski. Szczęśliwe czasy dla mennonitów zakończyły się w 1945 roku, wraz z zakończeniem wojny, która wywołała wzajemne uprzedzenia Polaków i Olędrów. W ciągu dwóch lat wysiedlono wszystkie wsie. Co po nich pozostało?
Wzdłuż Wisły na północ od Warszawy zachowały się dwa zbory i pozostałości czterech cmentarzy. Starszy ze zborów znajduje się w Kazuniu Nowym. Jest to niewielki drewniany budynek z 1892 roku obecnie wykorzystywany jako dom mieszkalny."
"Około połowy XVIII wieku dość duża liczba Holendrów znalazła swój dom nad Wisła niedaleko Kazunia. Po 1750 roku około 23 rodzin nabyło ziemię na lewym brzegu Wisły. W ten sposób powstała wioska Nowy Kazuń. Stała się ona głównym ośrodkiem społeczności mennonickiej. W Nowym Kazuniu zbudowano dom, który był zarazem kościołem i szkołą. Budynek przetrwał do dziś i jest obecnie prywatnym domem mieszkalnym. W Kazuniu istnieje do dziś wiele budynków i gospodarstw pommennickich."
Za wałem wiślanym, niedaleko trasy E-7 i drogi do Nowego Dworu, zarośla skrywają dawny cmentarz (nie działający od 1945 roku). Pomiędzy pokrzywami, pnączami i krzakami napotykamy płyty nagrobne. Niegdyś ozdobne rośliny, dziś nie trzymają się już ram nadanych im przez ludzi, rozsadzają dawne groby i alejki. Właśnie niedaleko takiego drzewa- wyrastającego ze starego grobu umieściliśmy kesz.
Jest to kasztanowiec idealny dla wiewiórek.
Obrazki/zdjęcia
Wpisy do logu:
35x
0x
1x
1x
