Bojarów to nazwa osady położonej na południowym brzegu rzeki Świder. Osada została założona w latach osiemdziesiątych XIXw. przez Konstantego Moësa Oskragiełłę, propagatora radykalnych metod odżywiania, m.in. odrzucających produkty mięsne i nabiał. Ziemie te były położone na kupionej wcześniej przez niego części folwarku Anielin. W 1952 roku tereny te zostały przyłączone do Otwocka. Po 1880 roku Konstanty Moës Oskragiełło wybudował tam murowany dworek. W 1883 r. (10 lat przed pierwszymi sanatoriami w Otwocku) otwarty został w Bojarowie zakład przyrodoleczniczy, który miał być pomocny w zwalczaniu newralgii, migreny, spazmów, cierpień reumatycznych, artrycznych, kataralnych. Nie udało mi się znaleźć informacji o późniejszych losach dworku. W czasach powojennych mieściła się w nim Szkoła Rzemiosł Artystycznych. W tym czasie wybudowano obok pawilony, będące warsztatami szkolnymi. Obecnie zarówno dworek, jak i pawilony stoją zrujnowane i stopniowo rozkradane.
Skrzynka umieszczona na zewnątrz, na przeciwko wejścia do dworka.
Nie ma potrzeby wchodzenia do środka.
Informacje oparte na książce Jacka Kałuszki i Pawła Ajdackiego "Otwock i okolice", Oficyna Wydawnica REWASZ, Pruszków, 2006 oraz artykule Stanisława Zająca w Linii Otwockiej z 3.10.2013r.