Show cache statistics
Please log in to see the coordinates.
Altitude: 19 m. ASL.
Region:
? > ?
Cache type: Traditional
Size: Small
Status:
Ready for Search
Date hidden: 28-10-2012
Date created: 28-10-2012
Date published: 28-10-2012
Last modification: 28-10-2012 
18 visitors 
1 x rated 
Rated as: n/a
Cache attributes
Description
PL
Przy zachodnim wybrzeżu Irlandii położony jest niewielki archipelag znany jako Wyspy Aran. Skrzynka znajduje się na Inshmoore, największej z wysp. To naprawdę interesujące i piękne miejsce i jeśli w pogoni za skrzynkami zabłąkacie się aż tam, to myślę, że będziecie zadowoleni. Da się tam bez problemu dotrzeć np. promem z Galway i spędzić sympatyczny dzionek (albo kilka dni - wyspy są na prawdę urokliwe). Można je zwiedzać pieszo, wynajmując na miejscu rower (polecam) lub też opcja de luxe: ciągniętym przez konia dwukołowym wózkiem. Oczywiście jest też opcja samochodowa, ale serdecznie do niej zniechęcam - nawet jeśli pada, i tak nie warto.
Wyspy Aran nie wyglądają zbyt gościnie - kamieniste, smagane wiatrem i w zasadzie permanentnie moczone deszczem. Mimo to zamieszkane są od kilku tysięcy lat. Charakterystyczne dla ich krajobrazu jest mnóstwo kamiennych murków, grodzących w sposób nieco losowy każdy praktycznie kawałeczek wyspy. Pełnią trzy funkcje - po pierwsze na wyspie jest znacznie więcej kamieni niż gleby, i gdzieś je trzeba odkładać. Po drugie - pozwalają chronić glebę przed wywianiem, a po trzecie - służą za zagrody dla pasących się tam zwierząt.
Znajdziemy tu na prawdę niezwykłe zabytki. Po pierwsze na wyspie pozostało kilka kościołów, najstarsze datowane na 8-9 wiek naszej ery, czas kiedy na wyspie szukało (i znalazło) drogę do świętości wielu Irlandzkich mnichów. Ciekawostką jest też najmniejszy na świecie kościół (3.2x2.1m), a w zasadzie jego ściany - dach po tysiącu lat miał prawo wziąć wychodne. Inną pamiątką po tym okresie jest tysiącletnia chatka pustelnika, przypominająca nieco wielki kamienny ul. Nie jest łatwo ją znaleźć, ale warto poszukać - w innych miejscach po takich pustelniach pozostały tylko fundamenty.
Jednak najbardziej zaskakujące są dwa forty z czasów prehistorycznych. Najsławniejszy jest Dún Aonghasa, fort z epoki żelaza. Ma postać kilki murów ułożonych pracowicie z kamieni (bez zaprawy), oraz różnych pomysłowych przeszkadzajek dla gości - np. tzw. zębów smoka, czyli rozrzuconych bezładnie kamieni na przedpolu. Fort leży na samym klifie, odważni mogą popatrzeć jak sto metrów pod stopami szaleje Atlantyk.
Skrzynka znajduje się przy drugim forcie (tzw. Czarny Fort, Dún Dúchathair). Jest znacznie spokojniejszy - dalece nie wszyscy turyści tam trafiają. Jest to również fort z epoki żelaza, o podobnej konstrukcji co Dun Aonghasa. Zasadniczo mówienie o konstrukcji jest pewnym nadużyciem - podstawowym elementem fortu był mur z leżących na sobie kamieni (luzem, bez zaprawy). Taka konstrukcja - podobnie jak stojące wszędzie murki okazuje się niezwykle trwała - po prostu nie ma za dużo powodów, żeby się rozpadła. Wprawdzie oba forty renowowano, ale nie oznaczało to typowej odbudowy od zera. Wskutek erozji klif zbliżył się do murów i pochłonął część oryginalnej budowli, dzięki czemu dziś mamy na prawdę fantastyczne widoki, ale tylko połowę ścian...
Skrzynka to mały klipsiak, schowany w murku niedaleko fortu. Ponieważ murki też mają kilkaset lat, to przed rozebraniem ich proszę o skonsultowanie się z hintem i spojlerami
Wyspy Aran nie wyglądają zbyt gościnie - kamieniste, smagane wiatrem i w zasadzie permanentnie moczone deszczem. Mimo to zamieszkane są od kilku tysięcy lat. Charakterystyczne dla ich krajobrazu jest mnóstwo kamiennych murków, grodzących w sposób nieco losowy każdy praktycznie kawałeczek wyspy. Pełnią trzy funkcje - po pierwsze na wyspie jest znacznie więcej kamieni niż gleby, i gdzieś je trzeba odkładać. Po drugie - pozwalają chronić glebę przed wywianiem, a po trzecie - służą za zagrody dla pasących się tam zwierząt.
Znajdziemy tu na prawdę niezwykłe zabytki. Po pierwsze na wyspie pozostało kilka kościołów, najstarsze datowane na 8-9 wiek naszej ery, czas kiedy na wyspie szukało (i znalazło) drogę do świętości wielu Irlandzkich mnichów. Ciekawostką jest też najmniejszy na świecie kościół (3.2x2.1m), a w zasadzie jego ściany - dach po tysiącu lat miał prawo wziąć wychodne. Inną pamiątką po tym okresie jest tysiącletnia chatka pustelnika, przypominająca nieco wielki kamienny ul. Nie jest łatwo ją znaleźć, ale warto poszukać - w innych miejscach po takich pustelniach pozostały tylko fundamenty.
Jednak najbardziej zaskakujące są dwa forty z czasów prehistorycznych. Najsławniejszy jest Dún Aonghasa, fort z epoki żelaza. Ma postać kilki murów ułożonych pracowicie z kamieni (bez zaprawy), oraz różnych pomysłowych przeszkadzajek dla gości - np. tzw. zębów smoka, czyli rozrzuconych bezładnie kamieni na przedpolu. Fort leży na samym klifie, odważni mogą popatrzeć jak sto metrów pod stopami szaleje Atlantyk.
Skrzynka znajduje się przy drugim forcie (tzw. Czarny Fort, Dún Dúchathair). Jest znacznie spokojniejszy - dalece nie wszyscy turyści tam trafiają. Jest to również fort z epoki żelaza, o podobnej konstrukcji co Dun Aonghasa. Zasadniczo mówienie o konstrukcji jest pewnym nadużyciem - podstawowym elementem fortu był mur z leżących na sobie kamieni (luzem, bez zaprawy). Taka konstrukcja - podobnie jak stojące wszędzie murki okazuje się niezwykle trwała - po prostu nie ma za dużo powodów, żeby się rozpadła. Wprawdzie oba forty renowowano, ale nie oznaczało to typowej odbudowy od zera. Wskutek erozji klif zbliżył się do murów i pochłonął część oryginalnej budowli, dzięki czemu dziś mamy na prawdę fantastyczne widoki, ale tylko połowę ścian...
Skrzynka to mały klipsiak, schowany w murku niedaleko fortu. Ponieważ murki też mają kilkaset lat, to przed rozebraniem ich proszę o skonsultowanie się z hintem i spojlerami
Additional hints
You must be logged-in to see additional hints
Pictures
Log entries:
1x
0x
0x
