Uwielbiam ten dźwięk czcionek uderzających o papier na wałku. Pamiętam jak jakieś 30 lat temu moja babcia pisała tłumaczenia z języka niemieckiego na podobnej mechanicznej maszynie. Serio, mogłem godzinami siedzieć i po prostu słuchać tego trzaskania.
Dzięki za odświeżenie wspomnień i okazję do samodzielnego wyzwolenia tej muzyki dla mych uszu. Synom też się podobało.

Najgorzej wymierzyć w którym miejscu ma się e zacząć pisanie. Później już z górki. 

Świetne urządzonko, które przywołało stare wspomnienia. Miałem kiedyś podobną, oraz jeszcze większą elektryczną (która dzięki prądowi pomagała w docisku literek). Myślę jednak, że urządzenie nie przyjęłoby się wśród dzisiejszej młodzieży. Brak nawiasów nie pozwoliłby na wykonywanie emotikonekDzięki za fajną zabawę.

To był jeden z keszy, które od razu na evencie przyciągną mój wzrok. A co trzeba z tym zrobić. No niby wszystko jasne, Minęło ze  25 lat od poprzedniego razu Wszystko wydawało się takie inne, ale znajome. Nostalgiczne pykanie wpisu na tym sprzęcie wywołuje jakiś rezonans w mojej duszy. Sam opis kesza  wykonany keszem... mnie to urzekło.

Daje zieloną i dziękuję :-)

Coś jest w klasycznych maszynach do pisania, w tym inżynierskim małym cudzie kompletnie mechanicznego rozwiązania całkiem skomplikowanego problemu. Komputery może i znacznie lepiej tutaj się sprawdzają (backspace i w ogóle) ale tego uroku im brakuje :-).

Miałam kiedyś taką w domu a i egzaminy na bezwzrokowe się pisało. Czasy na tyle stare, że człowiek przyzwyczajony do QWERTY zapomniał o poprzednich układach liter. O tym, że spacja też czuła również. Do dziś pamiętam tą frustrację, gdy pół pisma na papierze aż nagle zły klawisz popsuł całe dzieło! Chwała dla tego, kto wymyślił delete :)

Znaleziona z Weroniką.  Podjęta na ognisku LOST. Kiedyś miałem taki sprzęt w domu. Pisanie na takim sprzęcie nie było takie proste mały błąd i stronę trzeba było zaczynać od nowa. Nie to co teraz na komputerze. Czcionkę można zmienić wielkość liter, a jak się coś więcej przypomni to i całe zdanie można wstawić lub skasować. Pisanie na maszynie to była sztuka. Dzięki za przypomnienie i pomysłowy logbook. 

#1796

Maszynista to kierowca pociągu, a maszynistka?

Tak było super, że aż sobie konto po evencie założyłem. [Tak to ja druga połowa, a bardziej ogon Dziaberlaka]. Śliczne dzięki za spotkanie.

"A jak tu się robi duże litery??"Oj, ja już z tego młodszego pokolenia, co jest przyzwyczajone do tego, że jak coś się źle napisze, to wystarczy wcisnąć backspace, a tutaj tak to nie działa... Ale jakoś udało się bez błędów, uff :D

Cudowne doświadczenie dotknąć tero zapomnianego działa techniki po 25 latach przerwy!

FTF

Choć znakiem "moich czasów" (jakkolwiek to brzmi) były już komputery elektroniczne, to tego typu maszyny nie są mi obce ani trochę. W ramach kolekcji ciekawostek technicznych mam kilka różnych modeli, które czasem zdarzało mi się nawet serwisować. Z tego też powodu, gdy tylko przeczytałem, że to JEST kesz (bo to nie było takie oczywiste), wiedziałem co robić i wpisałem się prawie bez problemów. Prawie, gdyż zapomniałem, że trzymacz (po komputerowemu caps lock) działa też na klawisze numeryczne. Z braku korektora maszynowego musiałem przyznać się do błędu i go sprostować w tekście. Przepraszam najmocniejBardzo fajny own cache!