Dziwnie szybko znaleziona. Dzięki.

Sulechów to kopalnia wyimków...Razem z zuza007. Dzięki. Pzdr. 

To miejsce zwróciło mą uwagę podczas jednego z poprzednich keszowań. Co do miejsca ukrycia - "permanentna tymczasowość" - Borku to już kolejny twój kesz filozoficznie komentujący sprzeczności w naszej rzeczywistości. TFTC.

Dzięki za kesza.

Podjęta z Unkasem w trakcie rowerowego wypadu po kesze do Sulechowa. Dzięki.

Napis nadal widoczny.

Po Evencie w Skwierzynie dotarliśmy do Sulechowa. Tu mieliśmy exclusive, premium, hiper zwiedzanie w obecności Autora większości keszy w tym mieście. Z super opowieściami o historii miasta na które zabrakło miejsca w opisach skrzynek. Dzięki borek99 za te 2 godziny i życzę powodzenia w pracy w COG!

Lubię dobry wyszynk. Mam obawy co do obiektu w którym ukryty jest pojemnik, ale jak już tu stoi kilka lat to może jeszcze trochę postoi.

Dzięki

Ta zagadka również nie należała do trudnych,dzieki :)

tutaj poszło sprawnie, dziękuję

uhuhu: – Tam.

Lumen (idąc gdzie indziej): – A w życiu nie tam, przecież zaraz przestawią.

uhuhu: – ...

Oczywiście, że najdłużej przetrwają prowizorki i tymczasówki. Za parę lat pół kamieniczki się obsypie, wyburzą do reszty, a keszyk nadal będzie na miejscu. Bo to Polska właśnie :)) Dziękuję bardzo za skrzyneczkę i przyczynek do rozważań ogólnych o przemijaniu i kondycji współczesnego człowieka wrzuconego w tryby walca dziejów.

Przyjazd na MRU został poprzedzony długim spacerkiem po Sulechowie. Udało nam się poznać miasto od ślimaczych portali i oskrobanych wiekowych napisów po dające wiele możliwości kryjówki w każdym zakamarku miasteczka! Wspólnymi siłami z uhuhem na sympatycznym spacerku! Tędyk droga była geschlossen zatem my szybciutko schreiben machen i migusiem gehen zurück. Danke!

Keszyk znaleziony bez najmniejszego problemu.

Dzięki!

Tośmy się naszukali Grzelaka. A gdy już znaleźliśmy to się okazało, że to był Jan. I cała operacja od nowa.

Dziękuję.

Ufff... Powiedzieć, żeśmy się z panem Grzelakiem dogadać nie mogli to nic nie powiedzieć. Nie szło kompletnie. Zacząłem pytać ludzi, ale tylko patrzyli na nas jak na... idiotów (tak, to chyba najdelikatniejsze słowo) zwłaszcza jak o tym wyszynku wspominałem. W końcu jednak udało się. Sto czwarta zapytana pani wiedziała gdzie Grzelak wyszynk prowadził. Blisko to nie było, ale na hulajnogi i w drogę. JEST! Coś jednak nie pasowało. Patriotyczne po drugiej stronie drogi. A miały być po tej. I nie M. a Jan. I nie Sulechów a Krężoły... Dupa... Zrozpaczeni i wykończeni postanowiliśmy nieco zmienić taktykę i udaliśmy się do miejsca z wyszynkiem w budynku na tyle starym aby mógł być poniemiecki. Kluczem do sukcesu okazał się kotlet. Pani zza lady tylko się skrzywiła na nasze pytanie o Grzelaka z wyszynkiem i wzruszyła ramionami. Zamówiliśmy po kotlecie i siedliśmy do konsumpcji. I wtedy podszedł do nas pan (przepraszam PAN) i mówi do nas, że przypadkiem słyszał naszą rozmowę a jego mama wie gdzie taki Grzelak z wyszynkiem. I wyszło słońce... Potem dzień już był piękny a kesze łatwe.

Dzięki