Skrzynka gotowa do szukania. Powodzenia!

Remont wierzchołków. 

Znaleziona z użyciem ulubionego sprzętu geokeszerskiego - roweru.
Dzięki za bardzo ciekawie ulokowanego kesza. Podejście od razu dobrą drogą. Był też spłoszony koziołek. Zwierzęta wygrzebały kesza. Zamaskowałem ponownie.

Droga do skrzyneczki to droga przez mękę,a samo podjęcie keszyka poszło bardzo sprawnie,dzięki :)

Ho ho ho, ale to była przeprawaAtakowaliśmy od zachodu, najpierw dojście do łączenia rzek bezproblemowe po łące, a potem zagwozdka jak to przekroczyć. W końcu udało się w jedną stronę przeskoczyć bo drugi brzeg w jednym miejscu był lekko niżej. Za to w drugą stronę już nie można było w tym samym miejscu bo groziło kąpielą. Ale kilkadziesiąt metrów dalej brzeg opadało lekko więc tam nastąpił skok w czasoprzestrzeń i udało się bez zamoknięcia. Dziękuję bardzo za keszyka.

sobotnia wycieczka rowerowa (niedaleko kesza - pieszo-rowerowa) pozwoliła zapoznać się z najbardziej na południe wysuniętym miejscem Koszalina. Spłoszyłem parę "jeleniowatych" z 400m od kesza - uciekali wysoko podnosząc kopyta - im też było mokro .
Dziękuję za motywację do pięknej wycieczki.

{STF}
Wczesnym rankiem, z zaplanowanymi dwoma wariantami podejścia do kesza za zgodą P. na solówkę ruszyłam autkiem ku przygodzie. Z wcześniejszego wpisu wiedziałam, że lekko nie będzie. Na miejscu postojowym szybka zmiana obuwia na kaloszki i już gnam przez pola zbierając poranną rosę. Po drodze mijam spłoszoną sarnę… idę dalej. Jeden rów… hyc, druciany płotek… hyc, i jestem na styku rzek “Czarna” i “ Raduszka” a GPS pokazuje drugą stronę, jakieś 7 m. Mam kalosze, przejdę, głęboko nie jest. Pierwszy krok i noga znika głęboko w mule, prawie zdjęło mi kalosza. Jeszcze kilka prób w innych punktach i już wiem, że trzeba szukać przeprawy gdzie indziej. Telefon do Abigeo, krótka rozmowa ale jego wariantem mi nie po drodze, przecież jestem tak blisko. Nie, nie poddam się, szukam dalej i jest. Po dokładnym zbadaniu dna kijem decyduję się na przeprawę. Jupi udało się. Zaznaczam punkt i idę już jak po swoje. Skrzynka na swoim miejscu… szybki wpis w logbooki, zgarniam drewniaczka i spadam do auta.
Po drodze udostępniam ostatnią wskazówkę P., niech liczy.

Bardzo, bardzo dziękuję za tę skrytkę/skrzynkę!
Na takim niezbyt szybkim wypadzie po {FTF}-y…

Ten kesz ukazał się jako pierwszy z serii. I (o czym dowiedziałem się od autorów później) miał być najłatwiejszy. Dla mnie okazał się jednak najtrudniejszy. Wybrałem prawdopodobnie niezbyt optymalną drogę i na ok. 150 metrów przed keszem, kiedy w obu butach już mocno chlupało, drogę zagrodził mi szeroki i głęboki kolejny rów. Na jego pokonanie zabrakło mi zdecydowania, więc zawróciłem i obrałem kolejny wariant dotarcia do skrytki. Prowadząc rower nie miałem już oporów przed pokonywaniem płytkich przeszkód, które brałem z marszu ;)
Po odszukaniu, kiedy już się jest na miejscu - intuicyjnie ukrytego kesza, poszedłem, a kiedy już odszukałem drogę - pojechałem do domu, aby się osuszyć / wysuszyć / przebrać / zmienić buty i oczekiwać na kolejne publikacje...