Wiekowa już skrzynka, sporo czasu minęło od ostatniego odnalezienia, ale na szczęście była cała i zdrowa na swoim miejscu, może tylko trochę zagrzebana. Ilekroć znajduje skrzynki poświęcone przebiegowi wcześniejszych granic Polski w tym regionie, jestem trochę zadziwiony ich lokalizacją. Niby stare mapy z grubsza kojarzę ze szkoły, ale mi, jako mieszkańcowi Wrocławia, i tak wydaje się to trochę... dziwne :-).

Skrzyneczka leżała sobie 2 metry od drzewa ,ale w środku wszystko ok. Zostawiłem w miejscu ze spoilera. Dzięki

Poprzednicy w logach straszą dojściem. Nie było źleosobiście wybrałem drogę wzdłuż lasu od Teklina. 2km spacerem w piękna pogodę. Dziękuję! 

Oj sporo czasu trzeba było poświęcić, żeby tu dotrzeć, ale warto było. Przyjemny spacer i urocze miejsce. Dzięki.

To była długa wyprawa na byłą granicę RP, a obecną województw. Udało się dotrzeć.

Dziękuję za skrzynkę.

Zaległy log. Znaleziona razem z marass1111. Dziękuję. 

Tu była wyprawa...przy okazji pobytu w okolicy postanowiliśmy podjąć kesza z Granicy II RP.  Najpierw trudności z dojazdem i wyborem najdogodniejszej drogi...niestety nie było łatwo. czekał nas spory, ale ciekawy spacerek. Na miejscu nie znaleźliśmy kesza w miejscu ukrycia, więc pokusiliśmy się o reaktywację. Z uwagi, że w miejscu spojlerowym było bardzo mokro, zostawiliśmy mikro pojemnik pd kamieniem na prawo. Dzięki. Pzdr.

Dotarcie do tego miejsca rzeczywiście wymaga trochę zachodu (szczególnie od strony Wielkiego Buczka, skąd trzeba przedzierać się leśnymi, często zarośniętymi duktami; za to jest dwukrotnie bliżej, niż od parkingu przy drodze Laski - Komorzno, skąd z kolei można dotrzeć drogą utwardzoną), ale warto się tutaj pofatygować. Miejsce rzeczywiście jest ładnie położone, a kopce intrygujące.

Sam kesz leżał po prostu na ziemi opodal miejsca ukrycia; na szczęście jest w stanie idealnym z logbookiem na czele. 

z.w.

w czasie rowerowego rajdu z Buczka do Byczyny. Podrajcował mnie temat granic. Wszak to moja branża. Już 20 lat przed keszingiem łaziłem po terenie i odszukiwałem punkty graniczne. Więc wiecie - skrzywienie zawodowe. A  teraz mały wykład jak historyczne to miejsce (polecam):

Granice w średniowieczu starano się początkowo wytyczać w zgodzie z naturalnymi znacznikami - rzekami, jeziorami, lasami itp.
Z czasem zaczęto "uniezależniać się od przyrody", stosując obiekty pochodzenia antropogenicznego, rowy, wały miedzowe, młyny, widoczne w terenie relikty dawnego osadnictwa itd. Rozgraniczające "obiekty gospodarcze" to również łowiska, drzewa bartne, etc.

Odchodzenie od stosowania w charakterze punktów orientacyjnych "ciągłych" elementów topograficznych, takich jak np. rzeki, zmieniało charakter przebiegu granic, które na wielu odcinkach zaczynały przybierać postać fikcyjnych linii prowadzonych od punktu do punktu.
(linealiter, directe, recta linea, recto tramite, recto duetu)

Dokładność takiej granicy zależała od zagęszczenia punktów, a jej przebiegiem między poszczególnymi znacznikami był zapewne szlak, którym istotnie można się było między nimi przemieszczać. Bardziej jeszcze sformalizowaną formą granicy była linia łamana,
złożona z odcinków prostych. W tym przypadku trzeba było opierać się na punktach rozmieszczonych w odległości odpowiadającej zasięgowi ludzkiego wzroku. Ponieważ nie zawsze można było polegać na obiektach istniejących (np. specjalnie naciętych, samotnie rosnących drzewach- tzw ciosny, ukośne krzyże), koniecznym okazywało się ich tworzenie - najprostszym z konstrukcyjnego punktu widzenia, (o ile nie można było np. ustawić głazu), był oczywiście nasyp ziemny, kopiec.
Te punkty narożne zyskały też w późniejszych latach szczególne uwidocznienie za pomocą znaczniejszych kopców zwanych scopuli angulares lub scopuli aciales, capitales (od XV w. także wzmiankowane pod nazwą polską narożnica), w przeciwieństwie do mniejszych kopców „ościennych“ (scopuli parietales).

Takie właśnie punkty, jeśli bywały miejscami styku granic trzech jednostek terytorialnych/posiadłości ziemskich, stawały się miejscem wznoszenia specjalnych, dużych kopców, znanych w XV wieku jako narożnice i węgielniki.
Kopce, znane od drugiej połowy XIII stulecia, stanowiły zatem rozwiniętą formę sztucznych punktów granicznych, czasem pokrywającą się z dawnymi oznaczeniami.

dla ciekawych tematu:

http://rcin.org.pl/Content/36502/WA308_38448_P319_ZNAKI-GRANICZNE_I.pdf

http://terra-siradiensis.blogspot.com/2013/12/kopce-graniczne-czyli-jak-swa-wasnosc.html

Obrazki do tego wpisu:

trafiła nam się złota polska jesień

Kurcze. Też się zbierałem i zabrakło mi 2 dni. Info o trudnym dojeździe nie motywuje...

Wreszcie się wybrałem po tego keszaDojazd bardzo trudny ale miejsce ciekawe. TFTC!