Dawny budynek szpitalny zwany „dworkiem modrzewiowym” znajduje się na ul. Narutowicza obok kościoła Św. Ducha. W miejscu pierwotnego szpitala wzniesiono go prawdopodobnie w 2 połowie XVIII wieku. W XIX i XX wieku był on przerabiany i restaurowany. Obiekt ma charakter późnobarokowy. Budynek jest drewniany, parterowy, wybudowany został na rzucie wydłużonego prostokąta. Elewacja frontowa jest rozczłonkowana pilastrami o stylizowanych kapitelach korynckich. Wejście do sieni dworku poprzedzone jest gankami, które są wsparte na dwóch słupach, zwieńczonych szczycikami o falistej linii spływów. Kościół Szpitalny pod wezwaniem Świętego Ducha wybudowany został w latach 1758 – 1761. Powstał on na miejscu pierwotnego, drewnianego, który spłonął w czasie pożaru miasta w 1735 roku. Obiekt pod względem architektonicznym jest późnobarokowy, jednonawowy. Ściany nawy i prezbiterium rozczłonkowane jest pilastrami, sklepienie nawy jest lunetowe, a prezbiterium kolebkowo – krzyżowe. Wyposażenie wewnętrzne stanowią trzy ołtarze drewniane rokokowe pochodzące z II połowy XVIII wieku, złocone i polichromowane. Kościół był wielokrotnie restaurowany i przebudowany, m.in. przed 1915 rokiem, w czasie II wojny światowej. Po roku 1945 dobudowana została kruchta nad fasadą zachodnią. Na cmentarzu przykościelnym znajdują się zabytkowe nagrobki kamienne, pochodzące z I połowy XIX wieku.
Kesz – magnetyk-przed bramką kościoła