Stanowisko radaru FuMG-401 Freya LZ (Kranstein)
FuMG Freya to niemiecki radar wczesnego ostrzegania z okresu II wojny światowej, który wszedł do służby w 1939 roku. W toku produkcji powstało najpewniej ponad 1000 egzemplarzy tego urządzenia. Radar pracował w częstotliwości 120-130 MHz, przy mocy pojedynczego impulsu rzędu 20 kW. Zasięg wykrywania celów wielkości bombowca, lecących na dużej wysokości wynosił w późniejszych wersjach 120-160 kilometrów, a przy bardzo dobrych warunkach pogodowych – do 200 kilometrów.
Prace nad radarem Freya wystartowały w 1937 r. i początkowo zakładano, że będzie to radar morski – montowany na okrętach Kriegsmarine. Już rok później (1938 r.) producent radarów, zakłady GEMA, dostarczyły pierwszy w pełni operacyjny zestaw radarowy. Właściwie równolegle czasowo pracowano nad wersją dedykowaną Luftwaffe, która weszła do służby w 1939 roku. Freya była porównywalna z brytyjskimi radarami wchodzącymi w skład systemu Chain Home, a ze względu na to, że mogła wykorzystywać wyraźnie mniejsze anteny, była też trudniejsza do uszkodzenia. Z drugiej jednak strony, wykazywała się bardziej skomplikowaną budową, przez co była droższa w produkcji oraz bardziej podatna na awarie. W toku produkcji powstało kilka wersji tego radaru, wśród nich między innymi: FuMG 450 AN (wersja o zasięgu do 120 km), FuMG Freya LZ (wersja mogąca być przerzucona drogą powietrzną), FuMG 401 (wersja pozwalająca na wykrycie wysokości lotu celu) czy FuMG 41 (wersja złożona z połączonych kilku anten o większej dokładności namierzania).