Pozostałość najstarszej tarnowskiej synagogi - Bima stanowiła centralną część, miejsce do odprawiania obrzędów religijnych i czytania Tory - "Pięcioksięgu" Mojżesza, służące także jako mównica. Synagoga murowana, której pozostałość stanowi bima, powstała w miejscu starszej, drewnianej, wzniesionej w 1582 r., kiedy wewnątrz murów miejskich osiedlona była nieduża jeszcze ilość Żydów.
Synagoga w 1663 r. spłonęła w wielkim pożarze miasta. Odbudowana w 1670 r.
W dniu 8 XI 1939 r. synagoga została spalona przez Niemców, a jej mury w późniejszym czasie wysadzone w powietrze od dołu i rozebrane. Przed zniszczeniem posiadała bogate wyposażenie wnętrza, m.in. dwa srebrne lichtarze prawdopodobnie z pocz. XVI w. i miedzianą, polichromowaną szafę renesansową - wszystkie elementy wystroju i wyposażenia uległy zniszczeniu bądź zostały rozgrabione.
Bima zachowała się jako trwała ruina. Murowana, w formie baldachimu o 4 kolumnach, ze sklepieniem.