Historia

W 1295 roku na tron Wielkiego Księstwa Litewskiego wstąpił Witenes. Okres jego panowania usłany jest nieprzerwanymi bitwami i najazdami na tereny Polski jak i Zakonu Krzyżackiego. Już w 1298 roku wmieszał się w poważny konflikt na Inflantach, który pomimo początkowych wielkich sukcesów przegrał. Spowodowało to, że w latach 1300-1315 Krzyżacy jeszcze bardziej najeżdżali tereny Litwy.

Witenes nie pozostał dłużny działaniom Krzyżaków i już 1300 roku najechał po raz pierwszy tereny biskupstwa warmińskiego. Palił, niszczył i grabił wszystkie nieufortyfikowane osiedla. Do ponownego najazdu doszło w 1311 roku. 

W 1311 roku Witenes wraz z 4 tysiącami doborowych wojowników po raz drugi najechał ziemie biskupstwa warmińskiego. Litwini dotarli w swym pochodzie do Lidzbarka Warmińskiego gdzie spalili drewniany kościół pod wezwaniem św. Piotra i Pawła oraz Michała Archanioła.

Po splądrowaniu ziemi biskupstwa warmińskiego Witenes postanowił zawrócić na tereny Litwy. W pościg za Witenesem ruszył Henryk von Plotzke, wówczas był wielkim komturem czyli zastępcą wielkiego mistrza Zakonu Krzyżackiego w zarządzeniu państwem. Pod dowództwo zebrał 150 braci rycerzy wraz z nieokreślonym wielkim oddziałem ludzi.

3 kwietnia 1311 roku Witenes dociera do „równiny zwanej Wopławką”, gdzie na jednym ze wzgórz postanawia odpocząć. Litwini zakładają obóz otoczony zasiekami. Nie spodziewali się, że w ślad za nimi tak daleko zapuszczą się Krzyżacy. 6 kwietnia również do Wopłąwki dociera Henryk von Plotzke, który postanawia wydać bitwę dla Litwinów w dniu następnym. 

7 kwietnia 1311 roku dochodzi do starcia. Wojska Krzyżackie trzy razy atakują obóz Litweski i dopiero za trzecim razem udaje się przełamać obronę pogan. Doszło do całkowitego rozbicia wojsk litewskich oraz wyzwolenia wszystkich jeńców. Witenes uciekł z pola bitwy wraz z nielicznymi oddziałami.

Krzyżacy ścigali niedobitków po rozlewiskach otaczające jezioro Mój. Według podań Piotra z Dusburga rycerze Zakonni potopili poddających się wojowników w wodach jeziora. W jeziorze Mój według legendy miały być utopione przez Litwinów naczynia liturgiczne pochodzące z obrabowanych kościołów.

Witenes kilka lat po bitwie zmarł (w 1316 roku), według legendy został rażony piorunem przez Perkuna, co było dla niego aktem łaski. Na tron wstąpił Giedymin, który musiał przejść z najazdów na napór ataków wojsk krzyżackich.

Dla Zakonu Krzyżackiego bitwa ta okazała się wielkim zwycięstwem i okrzyknięto ją bitwą stulecia. Jeszcze ani razu w historii Państwa Krzyżackiego nie rozgromiono w taki sposób wojsk litewskich, a rok po zwycięskiej bitwie Henryk von Plotzke został mianowany komturem królewieckim oraz marszałkiem Zakonnym. Przez kolejne lata zagorzale walczył z Litwinami i poległ w bitwie pod Miednikami 27 lipca 1320 roku. 

źródło: https://info-ketrzyn24.pl/bitwa-pod-woplawkami/

Dzisiaj

Miejsce bitwy znajduje się na północ od Wopławek, pomiędzy przysiółkami Góry, a Strzyże. Na polu znajduje się niewielki zagajnik, a na skraju znajduje się kamień z wyrytymi dwoma mieczami i datą 1311. Ustawiony on został w 1936 roku, na pamiątkę tego wydarzenia, w 625 rocznicę bitwy, na „Krwawej Górze”.

Współcześnie organizowane były tu również inscenizacje upamiętniające bitwę oraz turnieje rycerskie z udziałem grup rekonstrukcyjnych. Ostania, dziewiąta edycja, odbyła się w 2019 roku.

Skrzynka

Kesz to mała preforma PET zawierająca jedynie logbook. Założony spontanicznie podczas kolejnego wypadu na Mazury. Koniecznie weźcie coś do pisania.