Powstanie Dworca Wschodniego wiąże się z budową Kolei Warszawsko-Terespolskiej, w ramach której w roku 1866 oddano do użytku Dworzec Terespolski (zwany także Dworcem Brzeskim), położony mniej więcej w połowie drogi między obecnym dworcem a ul. Targową. Ten dworzec czołowy obsługiwał głównie pociągi w kierunku Brześcia i Lublina. Jako jeden z nielicznych warszawskich dworców uniknął w 1915 większych zniszczeń ze strony wycofujących się wojsk rosyjskich.
Podczas przebudowy Warszawskiego Węzła Kolejowego rozpoczętej w 1919 dworzec został przebudowany na czołowo-przelotowy i od 1933 stał się elementem warszawskiej linii średnicowej.
W pierwszych dniach września 1939 dworzec był wielokrotnie bombardowany, wielu ewakuujących się mieszkańców Warszawy zostało rannych. Pomoc niosły im warszawskie harcerki i uczennice, z których część zginęła 5 września w kolejnym bombardowaniu. Ich pamięci poświęcony jest głaz ustawiony naprzeciwko jednego z wejść do dworca od strony ul. Kijowskiej.
W 1944 dotychczasowy budynek uległ zniszczeniu. Po wojnie jego funkcje przejęły obiekty prowizoryczne, nazwane nieco na wyrost Dworcem Wschodnim.
Elementem całkowitej przebudowy tego rejonu Pragi po zakończeniu II wojny światowej była przebudowa i gruntowna modernizacja układu torowego stacji Warszawa Wschodnia. W jej ramach oddano do użytku w 1969 nowy budynek dworca oddalony od dotychczasowego o ok. 200 metrów w kierunku wschodnim, co wynikało z zamiaru poprowadzenia w tamtym rejonie alei Tysiąclecia – części planowanej obwodnicy śródmiejskiej Warszawy. W odległości ok. 100 metrów od obecnego gmachu dworcowego w kierunku ul. Targowej zachował się niewielki fragment skrzydła budynku dawnego Dworca Terespolskiego, obecnie zaadaptowany na punkt skupu złomu
UWAGA: w pobliżu skrzynki znaleźć można kupy, szkło a nawet strzykawki
w skrzynce pozostawiamy geokrety i tego typu podobne.
w środku plakat, FTF i
GK