Za powstaniem Teatru Radost stoi wybitny lalkarz Vladimír Matoušek. Pierwszy teatr o tej nazwie założył w 1927 w Brzecławiu, gdzie teatr działał do 1938 roku. Kiedy wojska hitlerowskie zajęły tereny przygraniczne, Vladimír Matoušek przeniósł się do Zlína, gdzie w 1940 roku założył drugi Radost. Po drugiej wojnie światowej, we wrześniu 1945 roku, kierownik działu edukacji estetycznej Instytutu Badań Pedagogicznych w Brnie, dr. Františka Tenčíka Vladimíra Matouška z propozycją założenia i prowadzenia teatru lalek w Brnie. 4 października 1947 roku w odbudowanym kinie Urania rozpoczęła się półprofesjonalna działalność teatru inscenizacją baśni narodowej Długie, szeroko otwarte, bystrookie w adaptacji Karela Tkáča, reżyserii Vladimíra Matouška, scenografii: Jarmila Majerová oraz z muzyką wybraną z płyt gramofonowych Jaroslava Pokornego. W rolach na zmianę wystąpili uczniowie gimnazjum i konserwatorium w Brnie. Ważną produkcją dwuletniego okresu półprofesjonalnego był Karafiáto Broučci. W tym czasie padła propozycja uczynienia Radosta jednym z pierwszych czeskich profesjonalnych przedstawień lalkowych.

Vladimír Matoušek zbudował nowoczesną linię dramaturgiczną, reprezentowaną przez Księcia łabędzi Václava Renča , Czarodziejską lampę Aladyna Václava Renča , Trzech grubasów Jurija Oleša itp.  Radost już w pierwszym okresie swojej działalności był równorzędnym partnerem praskich teatrów i stanowił wzór dla innych teatrów lalkowych

Latem 1949 r. Radost był gospodarzem ogólnopolskiego zjazdu lalkowego

We wrześniu 1945 r. rozpoczęto przebudowę budynku kina Orania przy ulicy Bratysławskiej 32 na potrzeby działalności teatru lalek. Scena została zbudowana specjalnie dla marionetek, z wybiegiem z przodu iz tyłu. Pozostałe pomieszczenia pozostały bez zmian. Brakowało zarówno wyposażenia scenicznego, jak i garderób dla aktorów, którzy przebierali się bezpośrednio za sceną.

Pierwsza większa przebudowa obiektu miała miejsce w połowie lat 50. XX wieku. Zabudowano cały ciąg sceny wraz z przylegającym zapleczem, garderobami i biurami. Nowo wybudowana scena według koncepcji Karela Hlavatégo była jedną z najnowocześniejszych w Europie Środkowej. Teatr powiększył się o nowo wybudowane zaplecze, budynek dziedzińca i zespół trzech sąsiadujących ze sobą budynków

Starania o nowy budynek dla teatru przypadają na lata osiemdziesiąte. Konkretnie były to tereny rozpadającego się klasztoru franciszkanów w centrum miasta. Pomimo wszystkich wysiłków, które kontynuowano w latach 90., plan ten nie został wykonany 

Ostatnia szeroko zakrojona przebudowa wszystkich pomieszczeń teatru rozpoczęła się w 2000 roku, kiedy to uruchomiono pierwszą z trzech scen. Celem stopniowej przebudowy było zbudowanie w Brnie prawdziwie nowoczesnego teatru dla dzieci, młodzieży i dorosłych, z kilkoma wariantami przestrzeni zabaw (powstała Mała Scena i Scena Letnia), z zapleczem dla aktorów, odpowiednimi pomieszczeniami operacyjnymi, z możliwością noclegu nie tylko dla zaproszonych artystów – a poza innymi umożliwiają także prezentację lalek, przechowywanych w depozycie teatralnym od 1949 roku. Dopiero uroczyste otwarcie Muzeum Lalek w 2011 roku zakończyło szeroko zakrojoną i wieloletnią odbudowę teren teatru.

Kesz został ukryty  na terenie teatru,na zewnątrz,  od strony  wielkiej  Łodzi i pieknego muralu. 

Kesz to małe mikro