Nizina Sępopolska to prawdziwie bociania kraina. Słabo przepuszczalne gleby sprawiają, że pośród mozaiki lasów i pól znajduje się mnóstwo oczek wodnych i podtopionych nieużytków. Na tym terenie, gdzie harmonijnie współistnieją dziewicza przyroda i pola uprawne, żyje wiele gatunków zwierząt. Jednak odwiedzający to ciekawe miejsce dostrzegają przede wszystkim liczne bocianie gniazda i zapamiętują furkot białych skrzydeł. Lwowiec leży na Szlaku Bocianich Gniazd – znajduje się tu jedna z większych kolonii bociana białego. Na dachach, drzewach i słupach usytuowanych jest około 54 gniazd bocianich. Szczególnie upodobały sobie tutejszy kościół. Ogromna świątynia z przełomu XIV i XV w. daje oparcie aż dziewięciu gniazdom. Majestatyczne sylwetki szybujących ptaków pięknie komponują się z czerwienią gotyckich murów.

   Pierwszy kościół we wsi Lwowiec (Löwenstein) zbudowany został prawdopodobnie w czwartej ćwierci XIV wieku, gdyż dochody na jego budowę i utrzymanie (cztery wolne włóki ziemi, nie obciążone powinnościami podatkowymi) uzyskano w latach 1372-1374. Darczyńcą był wielki mistrz krzyżacki Winrych von Kniprode, który nadanie przekazał w akcie lokacyjnym wsi. W 1386 roku przywilej ten został potwierdzony.

   Budowę murowanego kościoła przeprowadzono około 1440-1448, przy czym na przełomie 1447 i 1448 roku ścięto drewno wykorzystane do budowy więźby dachowej. Około połowy XV wieku dobudowana została wieża, początkowo niska, o dwóch kondygnacjach, planowana od początku (pozostawiono strzępia w murze nawy), ale nieco węższa niż pierwotnie zamyślano. Na przełomie 1487 i 1488 ścięto drewno do wykonania dzwonnicy, natomiast w 1500 roku odlany został zawieszony w niej dzwon. Kościół pełnił wówczas funkcje parafialne.

   W 1525 roku kościół został przejęty przez ewangelików i niebawem stał się kościołem filialnym kościoła w Garbnie. Po remontach z 1680 i 1800 roku, kolejne renowacje miały miejsce około 1870, 1930 i 1972. W XIX stuleciu, po tym gdy kościół uszkodziła silna burza, wyposażono go w neogotyckie szczyty i położono nowy dach. Po drugiej wojnie światowej budowlę przejęli pod nowym wezwaniem katolicy.

Zabytki

• kościół pw. Matki Boskiej Szkaplerznej – gotycki kościół, z 2. połowy XIV wieku, we wnętrzu zachowany m.in. ołtarz główny z XV wieku, ambona z lat 1608–1609. W 1818 roku w czasie orkanu uszkodzona została wieża kościelna; świątynia została odnowiona w latach 70. XIX wieku
• cmentarz katolicko-ewangelicki z połowy XIX wieku; biegnąca wzdłuż cmentarza aleja dzieli nieczynną część ewangelicką od czynnej części katolickiej pochodzącej z XIX w.; stan dobry
• dawny zajazd (obecnie dom mieszkalny nr 35), murowany, kryty dachówką ceramiczną, XIX wiek