Zakon rycerski Templariuszy (Zakon Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona) powstał prawdopodobnie w 1119 roku w Jerozolimie, a założyło go kilku francuskich rycerzy. Zadaniem zakonu była pomoc dla pielgrzymów do ziemi świętej i ochrona szlaków pielgrzymkowych. Z czasem włączyli się do walki z poganami. Templariusze cieszyli się uznaniem wśród władców, którzy nadawali im majątki praktycznie w całej ówczesnej Europie. Templariusze potrafili zagospodarować i rozwijać otrzymane majątki, które przynosiły im duże dochody. Dochody z majątków były przeznaczane na bieżącą działalność, pomoc ubogim i chorym oraz na cele prowadzenia krucjat.

Aleee... Dosyć o Templariuszach! Słyszeliście kiedyś o Zakonie Maltańskim?

Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalników Świętego Jana, z Jerozolimy, z Rodos i z Malty (łac. Supremus Militaris Ordo Hospitalarius Sancti Ioannis Hierosolymitani Rhodiensis et Melitensis, pot. szpitalnicy, joannici, kawalerowie maltańscy) – katolicki zakon rycerski.

Zakon wywodzi swój rodowód bezpośrednio ze średniowiecznych bractw i zakonów rycerskich, powstałych na Bliskim Wschodzie na fali pierwszych wypraw krzyżowych. Odegrał znaczącą rolę w historii Europy, głównie ze względu na swój – istotny kiedyś – potencjał militarny i znakomitą flotę wojenną. Joannici położyli także olbrzymie zasługi w dziele organizacji i prowadzenia pierwszych średniowiecznych szpitali na kontynencie europejskim.

Zakon uznawany jest przez szereg państw za suwerenny podmiot prawa międzynarodowego. Jego nieruchomości: dwie w Rzymie i jedna na Malcie mają status eksterytorialności. Zakon jest stroną umów międzynarodowych, utrzymuje stosunki dyplomatyczne, bierze udział w życiu dyplomatycznym, konferencjach międzynarodowych, działa jako obserwator w różnych organizacjach (ONZ, UNESCO, UNICEF, Unia Łacińska). Jednak nie można mówić o wyłącznym obywatelstwie zakonu – istnieje ono obok macierzystego.

Palazzo Malta, oficjalnie nazywany Palazzo Magistrale – najważniejsza z dwóch siedzib Zakonu (drugą jest Villa Malta). Mieści się przy Via dei Condotti 68 w Rzymie, w rione Campo Marzio. Budynek ma eksterytorialność, darowaną przez rząd włoski; jest własnością Zakonu.

12 czerwca 1798 roku wojska francuskie pod dowództwem Napoleona Bonaparte zajęły wyspę Maltę, będącą bazą Zakonu św. Jana z Jerozolimy, zwanego też Zakonem Maltańskim. Zakon otrzymał wyspę w roku 1530 od Karola V, cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Napoleon pozostawił na wyspie spory garnizon oraz starannie dobraną administrację. W następstwie powstania maltańskiego, 5 września 1800 roku wyspę przejęli Brytyjczycy. Postanowieniem pokoju paryskiego, 30 marca 1814 roku Malta stała się brytyjską kolonią. W ten sposób Zakon Maltański został pozbawiony jakiegokolwiek terytorium i został skutecznie rozwiązany. Reaktywowano go jednak w 1834 roku pod nową nazwą „Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalniczy pod wezwaniem św. Jana z Jerozolimy, Rodos i Malty”, lub po prostu „Suwerenny Rycerski Zakon Maltański” (SMOM). Nowa siedziba została ustanowiona w Palazzo Malta. W 1869 roku Palazzo Malta i druga siedziba Zakonu Villa Malta uzyskały eksterytorialność. Dzisiaj są one uznawane przez 106 państw jako niezależna siedziba suwerennego podmiotu, z ustanowieniem wzajemnych stosunków dyplomatycznych.

Aby ustalić współrzedne skrytki, oblicz:

X = rok zajęcia Malty przez Napoleona - rok otrzymania wyspy przez Zakon + 60

Y = dzień przejęcia wyspy przez Brytyjczyków * ilość państw uznających + 61

i podstaw poniżej:

N 52 43.X

E 014 48.Y