Bardzo ładny kościółek na ulicy Chełmskiej. Jeśli ktoś nie ma z tym problemu polecam posłuchać kazań proboszcza. Człowiek naprawdę ma dar do przemawiania. 

O kościele:

Kościół wybudowany został w wyniku porozumienia prymasa, kard. Aleksandra Kakowskiego z generałem zakonu Zmartwychwstańców , zawartego w roku 1926. Oddając Zgromadzeniu w 25-letnią administrację 79 parafię św. Bonifacego na Czerniakowie zawarto w nim warunek i postanowienie: „że zgromadzenie w najbliższym czasie, a najpóźniej w 25 latach – licząc od chwili objęcia wyż. wymienionej parafii wybuduje kościół na Sielcach, do którego przydzielone zostaną części sąsiednich parafii. W ten sposób stworzona parafia powierzoną zostanie X. zmartwychwstańcom na wieczne czasy…”. Objęcie parafii czerniakowskiej nastąpiło w roku 1930, co wyznaczało termin ukończenia świątyni na Sielcach na rok 1954.Działka o powierzchni 0,72 ha u zbiegu ulic: Chełmskiej i (obecnej) Jazgarzewskiej została nabyta od Skarbu Państwa w roku następnym. Budowa wkrótce ruszyła, pierwszym budowniczym był ks. Kazimierz Wójcik CR. W roku 1934 kard. Kakowski poświęcił urządzoną w powstającym budynku kaplicę pod wezwaniem św. Kazimierza, inaugurując w ten sposób funkcjonowanie ośrodka życia religijnego dla okolicznych mieszkańców. Prace budowlane kontynuowane były do wybuchu wojny. We wrześniu 1939 roku część dachu oraz wnętrza kościoła zostały uszkodzone. Prowizorycznie odbudowana kaplica gromadziła (pod kierunkiem ks. rektora K. Pieniążka, następnie ks. T. Przybyłowicza CR) wiernych przez okres okupacji. Podczas Powstania budynek kościelny służył okolicznym mieszkańcom również jako schronienie przed ostrzałem; w wyniku jednego z bombardowań uległ ciężkim uszkodzeniom. Po zakończeniu walk powstańczych mieszkańcy zostali zmuszeni do opuszczenia miasta.W styczniu 1945 r. wraz z pierwszymi uchodźcami powrócili też księża-zmartwychwstańcy. Wspólnie rozpoczęto odgruzowywanie organizowane przez ks. rektora F. Szmita CR. Obrzędy liturgiczne sprawowane były w przedsionku kościoła. Po rocznej przerwie, 16 września tegoż roku nastąpiło rekoncyliacyjne poświęcenie kościoła, do którego przeniesiona została siedziba parafii św. Bonifacego. Przed zimą podłączono oświetlenie i sieć wodociągową, wyremontowano także organy. Zapisy z tego czasu podkreślają zaangażowanie w pracach i ofiarność wiernych. W efekcie postępującej odbudowy i wyposażania kościoła w roku 1946 odbyły się rekolekcje wielkopostne, zaś w dzień św. Kazimierza 1947 – pierwszy odpust. 5 czerwca 1949r. Sakramentu Bierzmowania 573 osobom udzielił ks. prymas Stefan Wyszyński. Dekretami z 11i 19 marca 1950 roku utworzona została parafia św. Kazimierza, kościół zaś stał się jej siedzibą.Bryła jednonawowego budynku mieszczącego kościół oraz dom parafialny pozostaje do dziś niezmieniona. Szyby okienne stopniowo zastąpione zostały witrażami. Niestosowany w budownictwie sakralnym kształt i proporcje, brak wieży itd. to wynik pierwotnego zamierzenia, by budynek ten służył do celów administracyjnych i mieszkalnych parafii. Jednolicie zaprojektowane wyposażenie wnętrza zostało w zasadniczej części wykonane z drewna dębowego w latach 1956-59 i - sukcesywnie uzupełniane – służy do dziś. Meble do zakrystii budowano z jesionu. W prezbiterium znajduje się obraz św. Kazimierza, w ołtarzach bocznych – Najświętszego Serca Jezusowego oraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Wśród obrazów na ścianach bocznych – Chrystusa Miłosiernego (Jezu, ufam Tobie) i św. Siostry Faustyny (naprzeciw). Na prawej ścianie nawy widnieje tablica ku czci poległych w kampanii wrześniowej ułanów małopolskich (ok. 60% stanu; walczyli m.in. właśnie na Sielcach), w przedsionku wmurowane są tablice upamiętniające ks. Pieniążka oraz 12 harcerzy-parafian zamordowanych przez Niemców 2.04.1940 r. Na dziedzińcu przykościelnym ustawione są figury: Jezusa Chrystusa i Matki Boskiej. Pozostałą część posesji do roku 1979 stanowił ogród. Stoi tam obecnie dom zakonny, mieszczący w części niemieszkalnej kaplicę – aulę, biura prowadzonej przez Zgromadzenie Szkoły Wyższej im. B. Jańskiego, sale wspólnot parafialnych i in. Według niezrealizowanych planów miał tam stanąć kościół. W parafii i w kościele św. Kazimierza posługę duszpasterską sprawują nieprzerwanie księża Zmartwychwstańcy. Długoletni zakrystianin, brat Piotr Skurski CR uczestniczył we wszystkich pracach budowlanych, remontowo-instalacyjnych itp. poczynając od powojennej odbudowy - wiele z nich wykonał samodzielnie, wnosząc ten cichy wkład przez całe niemal swe życie zakonne. Opracowanie: Krzysztof Bukowski

Źródło: http://www.parafiakazimierz.waw.pl/historia_parafii.php

O keszu:

Żeby dostać się do kesza należy udać się na tyły kościoła do małego parku i tam szukać potrójnego drzewa. Skrzyneczka to duże mikro umieszczona w miejscu raczej oczywistym, chociaż kto wie... W środku tylko logbook. Kordy powinny dobrze prowadzić, ale proszę pierwszą osobę o potwierdzenie. Polecam podejmować nocą, za dnia dużo mugoli.