W dawnej tradycji pagórek zwany był cmentarzem morowym (Pestfriedhof). Zostali tutaj pochowani dawni mieszkańcy Angerburga/Węgoborka (Węgorzewa), którzy zmarli z powodu epidemii, być może dżumy z początku XVIII w. albo cholery z lat trzydziestych XIX w.

Angerburg/Węgobork - widok z wieży kościoła na część zakładu dobroczynnego "Bethesda", stary cmentarz "Bethesdy" (duża kępa drzew), ulicę Teatralną, drogę na Gołdap. Najpewniej koniec lat dwudziestych XX wieku.

U schyłku XIX w. wzgórze stało się miejscem organizacji rekonstrukcji bitwy sedańskiej.

Prawdziwe starcie wojsk pruskich i francuskich miało miejsce 1-2 września 1870r. pod Sedanem u podnóża Ardenów. Francuzi dowodzeni przez cesarza Napoleona III przegrali. Ich klęska umożliwiła zjednoczenie Niemiec pod patronatem Prus i koronację króla pruskiego Wilhelma I Hohenzollerna na cesarza Drugiej Rzeszy. Sedan stał się symbolem triumfu Prus i Niemiec oraz upokorzenia Francji.

Wilhelm I.

2 września, od 1873r. w kolejne rocznice bitwy, w całych Niemczech organizowano ogólnonarodowe Święto Sedanu (Sedanfeier, Sedantag, Sedanfest). Oficjalnie uroczystości łączyły się nieraz z festynami i plenerowymi przedstawieniami. Rekonstrukcja bitwy sedańskiej odbyła się przynajmniej raz także w Węgoborku. Po zakończeniu części oficjalnej mieszkańcy przyszli na łąki nad Węgorapą, przylegającej do starego cmentarnego wzgórza. Część węgoborczyków odgrywająca Francuzów zajęła pozycje na zakrzaczonym pagórku. Dowodził nimi cesarz Napoleon III, którego łatwo było poznać po czerwonych spodniach. Na nadrzecznych łąkach uformowały się oddziały pruskie dowodzone przez króla Wilhelma I. Po oddaniu salwy z wiwatówek i rakietnic Prusacy ruszyli do ataku na wzgórze. Wziętego do niewoli cesarza Francuzów przyprowadzono do dowódcy zwycięzców. Pokonany płacząc oddał swoją szablę… Później wszyscy ruszyli do piwnego ogródka.

11 czerwca 1910 r. pagórek stał się własnością Zakładów Dobroczynnych „Bethesda” w Węgoborku. Wkrótce na wzgórzu rozpoczęły się pochówki pensjonariuszy tego ośrodka oraz osób z nim związanych.

„Bethesda” została założona w 1880 r. i dzięki staraniom pastora Hermanna Adelberta Brauna oraz jego następcy – syna Ericha Brauna – rozrosła się do miasteczka.

W 1918 r. Hermann Braun w uznaniu zasług na rzecz Węgoborka został patronem ulicy – dzisiejszej ul. B. Prusa, a siedem lat później otrzymał tytuł honorowego obywatela miasta. Za niezwykły wyraz uznania należy uznać notatkę, która ukazała się w 1925 r. w „Gazecie Olsztyńskiej”: „Zacnego, pracowitego i sędziwego Superintendenta Brauna w Węgoborgu, który tyle dobrego uczynił dla nieszczęśliwych dzieci kalek z urodzenia, mianowało miasto obywatelem honorowym. Pastor, superintendent, ewangelik, a jednak my katolicy szacunek dobrodziejowi ludzkości oddać musimy”.

Pastor Hermann Braun zmarł 22 kwietnia 1931 r. jako 86-latek. Jego życzeniem było zostać pochowanym pośród swoich podopiecznych na starym cmentarzu „Bethesdy”. Spoczął obok żony Luise z domu Klebba (✞1927).

Kamienny krzyż z grobu Braunów znajduje się współcześnie w przedsionku cerkwi bizantyjsko-ukraińskiej przy ul. 11 Listopada – dawnym kościele ewangelickim należącym do „Bethesdy”.

Do dzisiaj na cmentarzu zachowały się relikty dwóch nagrobków, Eugenie (☆1871, ✞1922) i Petera (☆1863, ✞1914) von Stebut oraz Wilhelma Grannasa (☆1883, ✞1914).