„Judenrampe” to torowisko z czasu II wojny światowej, wchodzące w skład kompleksu KL Auschwitz-Birkenau, powstałe na terenie wysiedlonej przez niemieckich nazistów wsi Brzezinka.
Obozowa rampa kolejowa służyła do rozładunku wagonów (najczęściej towarowych), w których przewożono z całej okupowanej Europy transporty ludzi w tragicznych warunkach (przez wiele dni, stłoczonych na stojąco, głodzonych, bez wody, dostępu do światła i powietrza, bez toalety). Deportacja trwała od wiosny 1942 roku do połowy maja 1944 roku. Na „Judenrampe” w dramatycznych scenach dzielono rodziny, rabowano ich dobytek, a lekarze SS (m.in. Josef Mengele) w znajdującym się na wprost bocznic polu i drodze, przeprowadzali tzw. selekcje. Dzielili ofiary na dwie grupy: część „przydatnych” dorosłych osób wysyłali jako więźniów do wycieńczającej pracy lub do makabrycznych eksperymentów „medycznych” w obozie (w tym również dzieci). Pozostali, czyli dzieci, zbyt słabe kobiety i mężczyźni oraz starcy, byli kierowani wprost na męczeńską śmierć w komorach gazowych. Rampę nazwano „żydowską”, ponieważ przywożono tutaj głównie Żydów (ponad pół miliona osób tej narodowości). Mieli oni zgodnie z ideologią hitlerowską być całkowicie zgładzeni i większość deportowanych osób spośród tego narodu była mordowana od razu. Naziści przywieźli tutaj także kilkadziesiąt tysięcy Polaków, głównie więźniów politycznych, Romów i przedstawicieli wielu innych narodów.
Upamiętnione miejsce jest obecnie w niewielkim stopniu zachowane w stanie oryginalnym, ale posiada ogromne znaczenie w pamięci narodów, jak i historii obozu. Ekspozycja obejmuje część torów i centralną część rampy, związaną z rozładunkiem transportów i selekcjami. Na torach ustawione zostały dwa oryginalne bydlęce wagony kolejowe, jakimi naziści transportowali ludzi do Auschwitz: wagon kolei francuskich SNCF, pochodzący z przełomu XIX i XX wieku, oraz wagon kolei niemieckich z 1917 roku.