Kolonia Urzędnicza to zespół domów powstałych w latach 1903-1909. Ich budowa nierozerwalnie związana jest z powstaniem w miejscowości Brzeszcze kopalni węgla kamiennego, napływem ludności na te tereny i rozwojem usług.
Miasto Brzeszcze, położone niedaleko Oświęcimia, było w XIX w. galicyjską wioską. Zabudowa wsi skupiała się wokół folwarku, a tutejsi mieszkańcy trudnili się głównie pracą na roli. Pierwsze wiercenia poszukiwawcze wykonano w 1896 r., gdy ziemie te należały do Habsburgów. Przedsięwzięcie opłacił krakowski prawnik i finansista Arnold Rapaport. Prace techniczne nadzorował, pochodzący z Jaworzna, inżynier Franciszek Drobniak, który po uruchomieniu w Brzeszczach kopalni węgla kamiennego w 1903 r. został jej pierwszym dyrektorem. Kolonia Urzędnicza oryginalną nazwę zyskała dzięki swemu przeznaczeniu – była budowana dla zatrudnionych w KWK „Brzeszcze” dyrektorów, inżynierów i sztygarów wraz z ich rodzinami. Osiedle składało się konkretnie z willi dyrektora oraz sześciu parterowych, czterorodzinnych budynków o charakterze willowym, otoczonych ogródkami. Domy te powstawały w tym samym czasie, co pobliska zabudowa bloków mieszkalnych tworzonych dla pracowników fizycznych kopalni, nazwana później Starą Kolonią.
Kolonia Urzędnicza jest położona po jednej, a Stara Kolonia po drugiej stronie obecnej ulicy Kościuszki. Oba osiedle są usytuowane bardzo blisko kopalni. Historyczna zabudowa górnicza po renowacjach wciąż służy brzeszczanom jako miejsce do życia i mieszkania, choć współcześnie już bez względu na zatrudnienie w kopalni czy wykonywany zawód.