Skrytka powstała w ramach projektu "Ukryta historia Wielkich Grodziszczan" realizowanego przez Fundację Sofijka - edukacja i rozwój z Brwinowa w ramach programu "Działaj Lokalnie". 

Skrytką opiekują się Państwo Siwkowie.

Przygotowanie opisu: Paulina Kuran (Fundacja Sofijka)

Zapraszamy do udziału w grze "Ukryta historia Wielkich Grodziszczan" w dniach 24 września - 9 października 2022 r.. Więcej informacji w wydarzeniu: https://www.facebook.com/events/660125631908564

Hanna Malewska (21.06.1911 – 27.03.1983)

Polska pisarka, autorka powieści historycznych, w latach 1960-1973 była redaktorem naczelnym miesięcznika „Znak”. W czasie II wojny światowej kierowała Biurem Szyfrów Zagranicznych. „Kobieta niebywale inteligentna i utalentowana, wielkiego serca i mocnego charakteru, a jednocześnie delikatna, wrażliwa i nieśmiała.” (Ewa Buczek, „Kobieta z żelaza” „Więź” nr 10/2009)

Przyszła na świat w czasach bardzo niespokojnych i trudnych, jednak rodzice – tata, Bronisław Malewski – lekarz, aktywista i działacz społeczny oaz mama Jadwiga z Ciświckich Malewska wpoili jej wartości, którym była wierna przez całe życie: patriotyzm, pracowitość, wytrwałość w służbie innym i zaangażowanie w budowanie dobra wspólnego.

Urodziła się w 1911 r. w Jordanowicach koło Grodziska Mazowieckiego. Po śmierci ojca (1920 r.) od 1923 r. zamieszkała z matką i bratem w Lublinie, gdzie ukończyła gimnazjum żeńskie, a następnie studiowała historię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W tym czasie zaczęła zdobywać pierwsze nagrody za swoje teksty historyczne. W 1931 r. zachorowała na tyfus i podczas trzymiesięcznej rekonwalescencji napisała swoją pierwszą powieść „Wiosna grecka”, za którą otrzymała wyróżnienie w konkursie przedolimpijskim Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Miała wówczas zaledwie 20 lat i była jedyną kobietą wśród laureatów konkursu.

Po ukończeniu studiów, chcąc zostać pisarką podjęła pracę jak nauczycielka historii w szkole miejskiej w Niepołomicach, a potem w gimnazjum i liceum w Warszawie, gdzie zamieszkała w 1935 r. W 1936 r. opublikowała swoją powieść o Karolu V Habsburgu „Żelazna korona”, zdobywają II nagrodę w konkursie Polskiej Akademii Literatury (I nagrody wówczas nie przyznano). W 1938 r. udało jej się zdobyć siedmiomiesięczne stypendium w Paryżu. Podczas pobytu we Francji zbierała materiały do nowej powieści „Kamienie wołać będą”.

W czasie II wojny światowej była członkiem Związku Walki Zbrojnej, a następnie Armii Krajowej. Służyła w Wydziale Łączności Konspiracyjnej Komendy Głównej Armii Krajowej, kierując w nim Biurem Szyfrów Zagranicznych, pod pseudonimem „Hania”. Dzięki swojemu opanowaniu i wielkiemu zawierzeniu Bogu, skąd czerpała swą siłę, doskonale sprawdzała się w pracy konspiracyjnej. Zatrudniała kilkanaście kobiet, zazwyczaj amatorek, pracujących w często zmienianych mieszkaniach nad odszyfrowaniem kilkudziesięciu stron maszynopisu. Pracą w tajnej komórce szyfrów zajmowała się do wybuchu Powstania Warszawskiego. Odskocznią od trudnych czasów, w których przyszło jej żyć i pracować było pisanie. Napisała wówczas powieść o Norwidzie „Żniwo na sierpie”.

Brała udział w powstaniu warszawskim na Woli, a następnie na Starym Mieście. Warszawę opuściła 3 października 1944 r. z ludnością cywilną. Służbę w Armii Krajowej zakończyła w stopniu kapitana.

Po zakończeniu wojny zamieszkała, razem ze swoją mama w Krakowie, gdzie rozpoczęła działalność publicystyczną. Współpracowała z „Tygodnikiem Powszechnym” oraz „Znakiem”, którego redaktorem naczelnym była do 1973 r. Po zawieszeniu pisma przez komunistyczne władze w 1953 r. pracowała w Bibliotece Kórnickiej jako archiwistka. Były to lata trudne, ubogie, w których ukończyła pracę nad zaczętą w 1951 r. powieścią „Przemija postać świata”.

W 1957 r. Malewska znowu stanęła na czele odrodzonego „Znaku”, gdzie ze skrupulatnością zatwierdzała każdy tekst publikowany w piśmie.  Jej talent publicystyczny, zaowocował dziesiątkami nowych artykułów.

W 1970 r. ukazała się ostatnia książka pisarki „Labirynt i LLW, czyli co się może wydarzyć jutro”, w którym zdecydowała się połączyć dwie całkowicie odmienne powieści pokazując wizję świata po zakończeniu III wojny światowej.

Po przejściu na emeryturę wycofała się z działalności publicznej i publicystycznej.  W ostatnich latach życia chorowała na gruźlicę. Początkowo choroba została źle zdiagnozowana i leczona, co przyczyniło się do szybkiego upadku na zdrowiu. Zmarła w poranek Niedzieli Palmowej, 27 marca 1983 r. Została pochowana na cmentarzu parafialnym w Tyńcu.

Książki jej autorstwa to m.in.: „Wiosna grecka”, „Żelazna korona”, „Kamienie wołać będą”, „Żniwo na sierpie”, „Przemija postać świata”.  Postać Hanny Malewskiej można bliżej poznać dzięki biografii Anny Gołąb „Ostryga i łaska. Rzecz o Hannie Malewskiej”.