W 1927 roku na zachód od prawdopodobnego grodziska rolnik Jezierski podczas prac rolniczych, odkrył niezwykle cenny skarb lub grób ciałopalny. Skarb został on przewieziony do „Prussia Museum” w Królewcu i zaginął pod koniec II wojny światowej.
W 1931 r. Carl Engel na łamach „Prussii” opublikował artykuł poświęcony depozytowi ozdób srebrnych ze Skomętna Wielkiego. Zabytki znajdowały się w niewielkiej jamie, nieckowatej w profilu, o średnicy ok. 30 cm i o miąższości ok. 25 cm. Dwa naramienniki ze skręconych drutów, dwie duże zapinki z zoomorficznymi zakończeniami oraz kolia złożona z 17 paciorków srebrnych i zawieszek krzyżowych znalezione zostały w niewielkim naczyniu brązowym oraz częściowo poza nim. Według znalazcy, właściciela pola buraków, na którym wykopano skarb, obok ozdób w naczyniu miały znajdować się przepalone kości ludzkie. Brązowy kociołek przykryty był pokrywką (prawdopodobnie drewnianą) oraz dodatkowo dużym, płaskim kamieniem. Engel datował znalezisko na XIII w. i interpretował je jako pochówek księżniczki, być może wywodzącej się z rodziny słynnego wodza Jaćwieży, Skomanda.
Ozdoby ze Skomętna Wielkiego I (1927). Archiwum R. Grenz’a. Bogucki M.
Według Atlasu Grodzisk Jaćwieży:
Domniemane grodzisko w Skomętnie Wielkim położone jest na wzniesieniu, przylegającym od zachodu do głębokiego na ok. 7 m jaru rzeczki Kalinki. Wzniesienie to o powierzchni ok. 80 arów jest częścią dość rozległej wyniosłości terenowej otoczonej niemal ze wszystkich stron terenami podmokłymi i torfowiskami. Niezabagniona jest tylko południowo-wschodnia partia wyniesienia, w poprzek której zbudowano drogę łącząca Ełk i Kalinowo. Przy zachodnim i północnym skraju wzniesienia znajduje się fałd terenowy. Podczas badań powierzchniowych Działu Archeologii Bałtów PMA w części północnej zaobserwowano, że oprócz ziemi zbudowany jest z różnej wielkości kamieni. Być może jest to pozostałość jakichś obwałowań wzniesienia., choć nie można wykluczyć, że powstał w czasach nowożytnych. Na terenie wzgórza zlokalizowane są pozostałości niemieckiego gospodarstwa, na terenie którego w 1927 roku znaleziono skarb ozdób srebrnych datowany na wczesne średniowiecze. Stanowisko znane w literaturze od XX w. pod nazwami: Skomentnen, Skomanten, Skomętno Wielkie.