Tradycje przemysłowe okolic Wąchocka sięgają XIII wieku, kiedy to wydobyciem i przetopem rud trudnili sie pobliscy cystersi. Zgodnie z XIX- wiecznymi planami Stanisława Staszica rozwoju przemysłu metalurgicznego w Zagłębiu Staropolskim, w latach 1821-1823 zbudowano zakład kuźniczy, produkujący różne wyroby gotowe i kute żelazo. Układ wodny na rzece Kamiennej ostateczną formę uzyskał w 1833 roku, już w ramach inwestycji Banku Polskiego, polegającej też na znacznej przebudowie i modernizacji zakładu metalowego, działającego jako Zakład Rządowo-Górniczy Fryszerek, prawdopodobnie do lat 60-tych XIX wieku. W 1869 roku kupił go lokalny przedsiębiorca Piotr Hutt. W tym okresie prawdopodobnie zakład modernizowano, a w 1888 roku ponownie zmienił właściciela - kupił go przedsiębiorca Nauman i przekazał zięciowi M. Schoenbergowi. Wspierany rodzinnym kapitałem dokonał przebudowy i rozbudowy budynków i urządzeń oraz wzniósł dwukondygnacyjny murowany budynek (tzw. Pałac) na mieszkanie dla swojej rodziny. W skład zakładu wchodził wówczas młyn, odlewnia, fabryka maszyn młyńskich oraz zabudowania gospodarcze; teren był ogrodzony ozdobnym parkanem od strony wschodniej. Energię dostarczał układ hydroenergetyczny - najpierw z kołami wodnymi, a w końcu XIX wieku z turbinami.
Układ wodny przestał istnieć w 1938 roku kiedy to powódź uszkodziła jaz. Schoenebergowie opuścili Wąchock w 1944 roku, a teren i zabudowania stały się własnością Skarbu Państwa. W Pałacu znajdowały się mieszkania oraz przejściowo urząd gminy i ośrodek zdrowia, młyn był czynny do lat 70-tych XX wieku. Nieruchomość przeszła w 2004 roku na własność kolejnego z prywatnych przedsiębiorców. Teren ogrodzono i częściowo uporządkowano, ale nie rozpoczęto żadnych inwestycji oprócz wymiany stropów i dachu.