Log in om de coördinaten te kunnen zien.
Hoogte: meter NAP
Provincie:
Polen > wielkopolskie
Cache soort: Traditionele Cache
Grootte: Micro
Status:
Kan gezocht worden
Geplaatst op: 10-06-2022
Gemaakt op: 05-03-2022
Gepubliceerd op: 12-06-2022
Laatste verandering: 12-06-2022 
29x Gevonden 
0x Niet gevonden 
0 Opmerkingen 
1 Volgers 
35 x Bekeken 
24 x Gewaardeerd 
Beoordeeld als: uitstekend
1 x Aanbevolen
Cache attributen
Beschrijving
PL
Księga IV. Dyplomatyka i łowy
W Soplicowie trwają przygotowania do polowania. Tadeusz nieco zaspał, budzi go Zosia. Młodzieniec szybko ubiera się i próbuje dogonić myśliwych, którzy mieli się zebrać przy dwóch karczmach. Pierwsza z nich - stara - należy do Horeszków, natomiast druga - do Sopliców, obie zaś dzierżawi Żyd Jankiel. W starej karczmie siedzi ksiądz Robak wraz z drobną szlachtą i chłopami. Posługując się złotą tabakierą zawierającą wyborną częstochowską tabakę, nakłania słuchaczy do opowiedzenia się za Napoleonem, namawiając równocześnie, aby nie czekali biernie na przybycie cesarza i wyzwolenie Litwy przez jego wojska. Przez okno bernardyn dostrzega pędzącego na koniu Tadeusza i natychmiast opuszcza towarzystwo podążając za młodzieńcem. Myśliwi rozstawieni przez Wojskiego oczekują już na niedźwiedzia. W pewnym momencie zwierz pojawia się i szarżuje wprost na Hrabiego i Tadeusza. Obaj uciekają. Hrabia upada, na niego zaś rzuca się niedźwiedź. Celny strzał powala rozjuszone zwierzę. Wojski gra na rogu hejnał myśliwski obwieszczając zakończenie polowania. Przy zabitym niedźwiedziu wybucha kłótnia pomiędzy Asesorem i Rejentem. Spierają się o to, który z nich śmiertelnie ranił zwierzę. Godzi ich Gerwazy, który rozcina łeb zwierzęcia, wyjmuje z niego kulę i opowiada, że ksiądz Robak widząc niebezpieczeństwo zagrażające życiu Hrabiego i Tadeusza, który szedł Hrabiemu na pomoc, wyrwał klucznikowi z ręki flintę i zabił bestię. Dodaje też, że znał tylko jednego strzelca, który potrafił tak strzelać: Jacka Soplicę. Później następuje myśliwska biesiada. Wojski opowiada historię o Domeyce i Doweyce. W czasie powrotu do domu na polu myśliwi spostrzegają zająca. Asesor i Rejent spuszczają swe psy, jednak zając znika w lesie. Wojski kończy swe opowiadanie o Domeyce i Doweyce, którzy strzelali się “przez niedźwiedzią skórę”.
"...Bigos już gotów. Strzelcy z trzykrotnym wiwatem,
zbrojni łyżkami, biegą i bodą naczynie
Miedź grzmi, dym bucha, bigos jak kamfora ginie
Zniknął, uleciał, tylko w czeluściach saganów
Wre para, jak w kraterze zagasłych wulkanów...:
Afbeeldingen
Logs:
29x
0x
0x
