Po wprowadzenie do serii i zarys tła historycznego zapraszam do opisu geościeżki pod tym adresem.

O cmentarzu

Ten cmentarz w Lubnowie jest dość rozległy, było tu około stu grobów. Z praktycznie wszystkich zostały tylko ceglane obrysy i gdzieniegdzie resztki pomników. Jest to większy z dwóch cmentarzy w tej małej miejscowości, na drugim przeważają polskie nazwiska. Możliwe że drugi został wydzielony specjalnie aby chować na nim Polaków? Zajmuje działkę nr 65/2 o powierzchni około 60 ar, położonej najbliżej ulicy Pod Dębami w Lubnowie, w gminie Oborniki Śląskie. Cmentarz jest obecny na mapie topograficznej z 1916 r., Lubnów nazywał się wówczas Liebenau.

O ile w pobliże cmentarza dość łatwo się dostać, o tyle sam jego teren jest wręcz tragicznie zarośnięty. Cmentarz jest zaniedbany, same groby też są w fatalnym stanie. W większości o ich istnieniu świadczy tylko niska ceglana obudowa lub zapadnięta ziemia. Rosnące tu wiekowe drzewa nie są pielęgnowane, niektóre są dawno powalone. Groby są przerośnięte kolczastymi chaszczami, na ziemi płoży się barwinek. Nie zachowały się żadne ślady ogrodzenia. Spośród około setki grobów zachowała się tylko jedna czytelna tablica z datą pochówku w 1929 r. Na jednym pomniku został skrawek czarnej, kamiennej tablicy, a na innym położono piękny, metalowy, kuty fragment większej ozdoby. Poza tym obiekt przedstawia widok raczej żałosny. Natomiast przylegające działki są wyczyszczone, trwają budowy domków jednorodzinnych. Kontrast, którego nadal nie mogę pojąć.

Uwaga, kesz jest oznaczony jako niebezpieczny z uwagi na niezabezpieczoną studnię o głębokości kilku metrów. Studnia ma ceglane ocembrowanie i jest sucha, na dnie widoczne są liście i fragmenty kamiennych bloków. Wpadnięcie do niej może się skończyć tragicznie.

Więcej zdjęć pod tym linkiem z polska.org. Niestety widać że przez te kilka lat stan cmentarza jeszcze się pogorszył.Cmentarz bardziej zarósł i ubyło resztek płyt. 

O keszu

Pamiętaj, znajdujesz się na terenie cmentarza. Stąpaj i poruszaj się ostrożnie, teren jest mocno zarośnięty. Jeżeli przyszedłeś z dziećmi, uważaj na nie w sposób szczególny z uwagi na studnię. Z jednej strony z szacunku dla zmarłych nie chcecie deptać po nagrobkach. Z drugiej strony istnieje ryzyko zapadnięcia ziemi pod naciskiem stopy, albo po prostu wpadnięcia w jakąś dziurę, w szczególności we wspomnianą studnię.

Nie szukamy na grobach. Niczego nie rozkopujemy, nie przesuwamy. Nie podnosimy tablic. Czas i tak już wyjątkowo źle potraktował to miejsce. Zostawmy je w stanie co najmniej takim samym jak przed naszą wizytą. A może dostrzeżesz jakieś śmieci i wyniesiesz je stąd?

Kesz w rozmiarze mikro (pierwotna moczówka zaginęła, obecnie jest to PET-ka) ukryty w pieńku u podstawy największego, rozłożystego drzewa po wschodniej stronie cmentarza. Kesz pomieścił tylko logbook i ołówek, brak papierowych certyfikatów. Miejsce jest na uboczu, zwróć jednak uwagę czy nikogo nie ma w pobliżu. Czasami jednak ktoś tu się kręci (ghule albo ludzie z psami), bo w swej krótkiej karierze kesz raz został pogryziony (sic!), a raz zaginął. Kesza odłóż w to samo miejsce i zamaskuj, aby posłużył także innym. 

Powtarzam, kesz jest oznaczony jako niebezpieczny z uwagi na niezabezpieczoną studnię o głębokości kilku metrów. Wpadnięcie do niej może się skończyć tragicznie. Studnia jest oddalona od samego kesza o około 10 metrów, w stronę centrum cmentarza.

Powodzenia!