Starania o budowę kościoła rozpoczęto już na początku IV ćw. XIX w., kiedy proboszczem kochłowickiej parafii był ks. Józef Matysiok. Nie udało się wówczas uzyskać wystarczających funduszy na ten cel, w związku z czym plany budowy przełożono. Podjął je ponownie u progu XX w. ks. Ludwik Tunkel, któremu udało się uzyskać liczne dotacje i uzbierać odpowiednią kwotę na budowę kościoła. Dnia 30 stycznia 1900 r. Urząd Biskupi we Wrocławiu wyraził zgodę na budowę świątyni. Konsekracja miała zaś miejsce 17 października 1902 r. Dokonał jej ks. Kard. Georg Kopp.
Kościół wzniesiono według projektu popularnego na Górnym Śląsku architekta Ludwiga Schneidera. Jest to budowla orientowana, założona na planie krzyża łacińskiego, z prezbiterium i ramionami transeptu zakończonymi apsydami. Od południa i północy do prezbiterium dostawione dwukondygnacyjne aneksy. Na przecięciu nawy i transeptu zlokalizowana wieżyczka z sygnaturką. Od strony zachodniej kościół zakończony masywem wieżowym o dwóch, sześciokondygnacyjnych wieżach przekrytych spiczastymi, ośmiobocznymi hełmami. W masywie zachodnim zlokalizowany chór muzyczny. Prezbiterium również flankowane wieżyczkami o wysokości dorównującej wysokości nawy. Kościół wykonano z cegły, a elewacje zewnętrzne wyłożono kamiennymi płytami.
Zachowało się w większości oryginalne wyposażenie kościoła: ołtarz główny z czterema ołtarzami bocznymi, balaski ołtarzowe, ambona, chrzcielnica, kropielnice przy wejściach oraz prospekt organowy. Wystrój i wyposażenie dopełniają stacje drogi krzyżowej, stalle w prezbiterium oraz zespół witraży. Wszystkie te elementy są utrzymane w jednorodnej stylistyce, nawiązującej do neoromańskiego projektu kościoła.
Źródło: www.wirtualnaruda.pl