Zespół Domów Tkaczy stanowiły drewniano-murowane parterowe domki o ostrych dachach z podcieniami od strony ulicy, z dwupoziomowymi poddaszami mieszkalno-usługowymi o konstrukcji zrębowej, wzmocnionej przez ustawienie przy ścianach od strony zewnętrznej drewnianych słupów.
Ocalałe dwa budynki należały do zespół domów tkaczy, nazywanych Siedmioma Braćmi, który powstał pod koniec XVIII wieku.
Niegdyś w domkach mieściły się pomieszczenia mieszkalne i warsztaty tkaczy produkujących płótna i sukna w oparciu o uprawiany w okolicy len.
Na początku XX wieku zespół liczył siedem domków. Przed II wojną światową stanowiły minimuzeum regionalne. Eksponowano w nich wnętrza chałupniczych warsztatów tkackich.
Pięć domków z zespołu pomimo remontów zostało rozebranych w latach 70. XX wieku.