Katolicki Uniwersytet Ludowy
W Kielcach przy ulicy Bobrowej na działce o powierzchni 4 ha znajduje się duży kompleks budynków, złożony z hali gimnastycznej, kaplicy oraz dwupiętrowego budynku głównego. Do budowli prowadzą kamienne schody zwieńczone czterema potężnymi kolumnami. Całość została zbudowana z czerwonej cegły i kamienia. Obecnie zasłonięta jest drzewami i otoczona metalowym ogrodzeniem. W 1937 roku ksiądz Mieczysław Połoska (przedwojenny dyrektor Caritas diecezji kieleckiej) rozpoczął budowę kompleksu z myślą o zorganizowaniu w tym miejscu Katolickiego Uniwersytetu Ludowego, gdzie młodzież mogłaby zdobywać wiedzę, w tym poznawać społeczną naukę Kościoła. W 1939 roku, gdy obiekt był gotowy do użytku, wybuchła II wojna światowa. Po klęsce wrześniowej przejęli go Niemcy, gdzie umieścili garnizon. Budynek w dobrym stanie przetrwał wojnę, po zakończeniu której, na krótko trafił w ręce sióstr Albertynek, które prowadziły w nim ochronkę dla dzieci. Następnie w 1953 roku przejęły go władze komunistyczne, przekształcając obiekt w szpital dla osób z chorobami płuc. Od 1971 roku przez blisko trzydzieści lat działał w budynku dom pomocy społecznej dla osób zaburzonych. Dopiero pod koniec lat dziewięćdziesiątych XX wieku opuszczony, wyeksploatowany i niszczejący budynek został oddany prawowitemu właścicielowi, czyli Kurii Diecezjalnej w Kielcach, a następnie przejęła go Caritas Diecezji Kieleckiej. Przez pewien czas w budynku znajdowało się kilka mieszkań socjalnych dla osób będących w trudnej sytuacji życiowej.
Kesz położony na kordach w pewnym oddaleniu od budynku głównego KUL (poza ogrodzonym terenem). Najlepiej podejmować z roweru.