Pospolity zjadacz chleba, a nawet wytrawny grzybiarz czy profesjonalny leśnik nic szczególnego w tym lesie nie dostrzeże. Jakieś pozostałości niewielkiego nasypu porośnięte sosnami i jeżynami, kilka większych głazów przy tym nasypie i sporo innych kamieni wyłaniających się tu i ówdzie ze ściółki leśnej. Obrazek - wydawałoby się – zwykły i typowy dla pomorskich lasów, a jednak czujne oko archeologa wypatrzyło coś niezwykłego w tym miejscu. W 2017 roku członek Łobeskiej Fundacji Archeologicznej, w trakcie analizy zobrazowań lotniczego skanowania laserowego powierzchni terenu, odkrył w pobliżu Łabunia Małego zabytek z pradziejów, liczący sobie 5,5 tysiąca lat. Forma tego zabytku - ostry, wydłużony trójkąt - jednoznacznie wskazuje na to, że wznieśli ją przedstawiciele społeczności kultury pucharów lejkowatych z młodszej epoki kamienia (neolitu). Zdaniem naukowców - z bardzo dużym prawdopodobieństwem jest to grobowiec megalityczny typu kujawskiego (określenie to wzięło się od Kujaw, gdzie odkryto dotychczas najwięcej podobnych konstrukcji). Grobowce kujawskie wznoszono od V do III tysiąclecia p.n.e. Usypywano je w kształcie wydłużonego trójkąta i obwarowywano dookoła wielkimi blokami kamiennymi. Szerokość ich podstawy wynosiła od 6 do 15 metrów, a długość – nawet do 150 m. Konstrukcje osiągały wysokość 3 m. Pod nasypami znajdowały się z reguły pojedyncze pochówki. Długość nowo odkrytej konstrukcji szacowana jest na blisko 130 m. Jeśli potwierdzą się te informacje (zabytek nie był do tej pory weryfikowany archeologicznie) - będzie to największy grobowiec kujawski z woj. zachodniopomorskiego. Długość nowo odkrytej konstrukcji szacowana jest na blisko 130 m. W części czołowej, o szerokości około 6,5 m, zauważyć można kilka dużych głazów tworzących obstawę grobowca. Część wierzchołkowa dochodzi do nieczynnej już linii kolejowej i są tam widoczne luźne kamienie.
Czołowa część megalitu
Symbol | Typ | Współrzędne | Opis |
---|---|---|---|
Interesujące miejsce | --- | Styk z nasypem dawnej linii kolejowej |