Na przełomie XIII i XIV wieku pośrodku osady wzniesiono kamienny kościół w formie salowej, na planie prostokąta, bez wyodrębnionego prezbiterium i wieży zachodniej.
Wszystkie ściany wymurowano z kamienia polnego z zachowaniem regularności warstw. Podczas przebudowy w XIX wieku dobudowano wieżę i apsydę.
Wieża w dolnej części jest kamienna, w górnej ceglana, całość zakończona jest spiczastym i wysmukłym hełmem z latarnią oraz krzyżem. Półokrągła apsyda zbudowana jest z kwadr granitowych.
Na początku XX wieku kościół spłonął, wkrótce został odbudowany, niestety nie udało się uratować z pożogi zabytkowego wyposażenia.
Po drugiej wojnie światowej kościół był nieużytkowany i uległ dewastacji, odbudowano go dopiero w latach 60 XX wieku.
Plac przykościelny, dawny cmentarz, otoczony jest kamiennym murem, wokół niego znajduje się oryginalna Droga Krzyżowa - każda stacja to niewielki głaz z napisem otoczony mniejszymi kamieniami.