Bożego Ciała (Heiliger Leichnam-Kirchhof)
Położony przy obecnej ul. 3 Maja 21, założony w 2. połowie XIV wieku po południowej stronie szpitala i kościoła Bożego Ciała. Zajmował powierzchnię około 1,09 ha, na działce o kształcie nieregularnego wieloboku, lekko wznoszącej się ku zachodowi. Granica wschodnia przylegała bezpośrednio do dawnej Promenade (ul. 3 Maja). Na styku z przylegającymi od północy zabudowaniami zespołu kościoła i szpitala Bożego Ciała znajdowała się główna brama cmentarna, od niej na zachód i południe biegły aleje: 2 podłużne i 3 poprzeczne, przecinające się prostopadle i dzielące teren na nierównej wielkości kwatery. Przy głównej bramie stał niewielki prostokątny budynek, inny (może kaplica lub mauzoleum) znajdował się na końcu alei prowadzącej od wejścia na południe, tuż przy granicy działki. W północno-wschodniej części założenia, przed amboną zewnętrzną kościoła Bożego Ciała, ustawiono w rzędach ławki dla wiernych. Pochowany tu został m.in. Johann Carl Schultz i członkowie rodziny właścicieli stoczni Klawitterów. Zamknięty 8 XII 1956; w latach 60. XX wieku teren wyrównano, obsiano trawą i zamieniono na park. Zachowała się jedynie płyta nagrobna Klawitterów (po zachodniej stronie kościoła Bożego Ciała), obecnie ustawiona w obejściu z żelaznych kutych krat. Na obszarze cmentarza wzniesiono w roku 2002 pomnik Cmentarz Nieistniejących Cmentarzy.

Cmentarz Nieistniejących Cmentarzy

W parku między kościołem Bożego Ciała a dworcem PKS. Ekumeniczny symbol wszystkich nieistniejących dawnych cmentarzy, forma hołdu oddanego im w Gdańsku i zadośćuczynienie za zniszczenia. Powstał z inicjatywy kustosz Muzeum Narodowego w Gdańsku, Kaliny Zabuskiej (przewodniczyła sądowi konkursowemu), wspieranej przez radnego gdańskiego, Michała Górskiego. 21 V 1998 projekt zaakceptowała Rada Miasta` Gdańska. W roku 2000 ogłoszono konkurs na pomnik; zwyciężył projekt Hanny Klementowskiej i Jacka Krenza (współudział: Katarzyna Krenz, Michał Krenz, Andrzej Wójcicki oraz rzeźbiarze Zygfryd Korpalski i Witold Głuchowski). Kamień węgielny położono 31 X 2000, cmentarz otwarto 24 V 2002. Opracowany na planie trójnawowego kościoła. Nawę główną (z osią nakierowaną na pomnik (krzyż) Millenium na Grodzisku) wyznacza aleja drzew od bramy (w kształcie drzewa) ku ekumenicznemu ołtarzowi/katafalkowi z czarnego granitu, na cokole z rzeźbami fragmentów (wzorowanych na autentycznych) nagrobków różnych kultur, znakami różnych religii i różnojęzycznymi napisami, z fragmentem wiersza Kadisz Maszy Kaleko („Tym, co imion nie mają na grobie, a tylko Bóg jedyny wie, jak kto się zowie” – cały wiersz na murze przy wejściu). Nawami bocznymi są kwatery z fragmentami kamieni nagrobnych różnych wyznań, przeniesionymi z dawnych cmentarzy Gdańska.

Aby odnaleźć skrzynkę najpierw zlokalizuj grobowiec Klawitterów, a następnie najbardziej wysunięty na zachód słupek ogrodzenia tegoż. Podejmuj ostrożnie, bo jak wepchniesz zbyt głęboko, to będzie tam spoczywać na wieki.