Skałki „Piekło Dalejowskie” – pomnik przyrody nieożywionej na terenie utworzonego w 1978 roku Rezerwatu Dalejów. Liczne formy skalne zbudowane z białego piaskowca triasowego ciągnące się w kilku grupach na długości 130 m i szerokości 30 metrów. Wychodnie skalne o różnych wysokościach tworzą pietra, półki, ścianki, progi, urwiska i bloki skalne tworzące wąwozy o ścianach dochodzących do 2,5 m wysokości. Najwyższe bloki skalne mają 4m. Pomiędzy skałami znajdują się małe korytarze, jaskinie, szczeliny oraz wnęki. Największą oraz najdłuższą jaskinią jest Duża Grota, która ma 7 m długości. Pozostałe mające od 3,5 do 5,5m długości mają nazwy - Płaska Jama, Wilcza Jama, Schronisko z Kością, Piwnica Zamkowa, Rajska Brama i Grzybowa Dziura.
Na jednym z bloków skalnych, jako pamiątka po istniejącej tu kiedyś kopalni rud żelaza „Piekło”, widnieje wyryty gmerk w postaci łopaty górniczej z poprzecznym ramieniem, tworząc znak krzyża. Obok data 1891(7?) informująca o okresie powstania pola górniczego kopalni. W odległości ~ 50m od wychodni w kierunku zachodnim, wiele dołów rudnych, będących reliktami byłej kopalni. Kopalnia "Piekło" miała dwa pokłady rudy. Jako ostatni eksploatowany był pokład górny. Rudę dostarczano do Bliżyna, gdzie na przełomie XVIII i XIX w. czynny był wielki piec a wcześniej kuźnice.