Siedemnastotonowy transporter PTS (popularnie zwany amfibią) stanął na betonowym postumencie przy placu Patriotów w Tczewie. Dzień Niepodległości był okazją do oficjalnego przekazania tego nietypowego prezentu, który saperzy do niedawna stacjonujący w mieście podarowali tczewianom.
Amfibię zakupiło miasto, a wojskowi sami odrestaurowali pojazd. W uroczystości wzięły udział władze miasta, powiatu, organizacje społeczne, harcerze i grono żołnierzy z 16. Tczewskiego Batalionu Saperów. Nie zabrakło mieszkańców, którzy przybyli z rodzinami.
Transporter PTS skonstruowano w ZSRR w 1961 roku w Kriukowskiej Fabryce Wagonów (KWZ – Kriukowskij Wagonostroitielnyj Zawod) w Krzemieńczuku, pod kierunkiem J. Lenciusa, jako następca pływającego transportera gąsienicowego K-64, dysponujący większą ładownością. W konstrukcji wykorzystano podzespoły ciągnika artyleryjskiego ATS-59 i czołgu T-54. Ogólny układ konstrukcyjny był zbliżony do K-61; transporter miał silnik umieszczony pośrodku, napędzający gąsienice oraz dwie trzyłopatowe śruby średnicy 65 cm w tunelach pod tylną częścią pojazdu. Platforma ładunkowa, za zamkniętą kabina załogi, była odkryta, dostępna przez opuszczaną rampę z tyłu pojazdu. Pojazd był napędzany silnikiem wysokoprężnym o mocy 257,6 kW, który pozwalał na osiągnięcie prędkości do 42 km/h na lądzie i 10,6 km/h w wodzie. Masa własna wynosiła 17 ton, ładowność na lądzie – 5 ton, a na wodzie 10 ton. Platforma ładunkowa miała wymiary 7,1 × 2,6 m (18,5 m²).
Wkrótce, w 1965 opracowano w KWZ model zmodernizowany PTS-M. Przy niezmienionej mocy silnika i ładowności, nieco powiększono powierzchnię ładunkową, do 7,9 × 2,6 m (20,54 m²). Kabina załogi została wyposażona w urządzenia filtrowentylacyjne i ogrzewanie. Dodano wyposażenie do pływania po morzu, w postaci stelażu z rur z plandeką, zabezpieczającą przed bryzgami wody. Ponadto, ulepszono wyposażenie (nowa radiostacja, reflektor, przyrządy noktowizyjne). Zwiększyło to masę własną do 17 800 kg.
W 1973 roku opracowano nowy model transportera PTS-2. W odróżnieniu od poprzednich, powstał on w Ługańsku, pod kierunkiem S. Fiłonowa i W. Kołdoba. Wzrosły wymiary transportera, masa własna – do 24,2 t i ładowność – do 12 ton. Zastosowano silnik o większej mocy 522,5 kW. Nieco zmieniła się sylwetka, a w układzie jezdnym 6 kół nośnych o dużej średnicy zostało zastąpione przez 7 mniejszych kół, z rolkami podtrzymującymi gąsienice. Zastosowano lekko opancerzoną kabinę, z urządzeniami filtrowentylacyjnymi. Czterołopatowe śruby w tunelach miały średnicę 70 cm. Powierzchnia ładunkowa miała wymiary 8,225 × 2,87 m (23,6 m²). Maksymalna prędkość na drodze wzrosła do 60 km/h, a na wodzie do 12,9 km/h.
O keszu: mały czarny, magnetyk umieszczony na kordach UWAGA! NA NIEWTAJEMNICZONYCH!