Masyw Kotunia (lub Kotonia) ciągnie się od Pcimia, aż po przełęcz Dział. Kotuniem nazywa się cały masyw, położony między dolinami Trzebuńki i Krzczonówki oraz Raby i Więcierży. Nie istnieje szczyt Kotuń, choć miejscowi tak mówią na najwyższy wierzchołek masywu (857 m.n.p.m). Wierzchołek ten zwany jest niekiedy Solniskiem (wg Wikipedii oraz wg przewodnika "Beskid Makowski" autorstwa Dyląga i Sadowskiego. Jednakże, mieszkam pod Kotuniem od lat z górą czterdziestu i nazwy "Solnisko" nie słyszałam nigdy od żadnego miejscowego. W świadomości mieszkańców ten najwyższy wierzchołek to po prostu Kotuń.

Pozostałe wierzchołki to Pękalówka  (formalnie Gronik - 839 m), Gron (na mapach jako Kotoń Zachodni - 764 m) oraz Gorylka (785 m - Jaworzyński Wierch). Jest on częścią pasma Koskowej Góry. Przez masyw Kotunia biegnie szlak żółty (z Pcimia do Makowa Podhalańskiego). Masyw Kotunia jest niemal całkowicie porośnięty lasem mieszanym, choć zdarzają sie enklawy bukowe (cudne buczyny w okolicach polany Bania (GC5W29X) oraz na południowych zboczach). 

W masywie Kotunia można bez przeszkód chodzić bez szlaku. Ale wygodniej jest podążać za żółtymi znakami PTTK (od Pcimia do Makowa) oraz za alternatywą - czyli czarny szlak okrężny, przez wieś Zawadka (gdzie zalecamy początek trasy geokeszerskiej).

Ciekawostka:

Błędna nazwa masywu - Kotoń - jest efektem niedbalstwa austriackich kartografów. Prawidłowa - Kotuń - ma prawdopodobnie korzenie staropolskie (albo jeszcze starsze). Na mapie Miega z 1784 r. pojawia się nazwa Kottuny, zaś w dziele Staszica z 1815 r (O ziemiorództwie Karpatów i innych gór i równin Polski). Jeśli jeszcze nie  przekonaliście się do używania nazwy Kotuń, to dodam, że tą nazwą poslugiwali się zarówno prof. Banachiewicz (ten od obserwatorium na Lubomirze i zielonego płomienia) oraz Stanisław  Leszczycki.

Żółty szlak z Pcimia do Makowa, skutecznie omija najwyższy wierzchołek masywu. Prowadzą tu leśne dróżki i ścieżki, wydeprane przez turystów zdobywających wszelkie korony gór. Oni też doprowadzili do oznaczenia najwyższego szczytu pasma, za pomocą kamiennego kopczyka.

To nie tutaj !

Od kopczyka kilkadziesiąt metrow na południowy i południowy zachód są pozostalości cięć pielęgnacyjnych. W jednym z korzeni znajduje się petka z logbookiem. KOrzeń ten znajduje się tuż obok ściezki leśnej. POwinno być dość łatwo go namierzyć.

W sezonie letnim uważajcie na żmije. Najstarsi mieszkańcy wsi powiadają, że w czasie wojny było tu wiellkie żmijowisko. Ponoć bywało, że "wszystko się ruszało, a żmije zwisały zewsząd"

Kesz załozony na spacerze z Klucha, która od dziś nosi dumną łatkę keszopsaOpis własnyna mocnej podstawie przewodnika "Beskid Myslenicki" Dariusz Dyląg, Piotr Sadowski, wyd. Rewasz

Podium: 

FTF: Art-Bi

Upd.14/05/2021

Ziellona prosi:

PS. Logujcie DNFy, nawet jeśli jesteście pewni, że to geoślepota